Η στρατιωτική τεχνολογία αλλάζει. Δεν είναι πια τα τανκς, τα μαχητικά και οι φρεγάτες που ορίζουν την υπεροχή – αλλά τα δεδομένα, οι αισθητήρες, η τεχνητή νοημοσύνη και το διάστημα. Και η Τουρκία αυτό το έχει καταλάβει. Η Ελλάδα, όχι ακόμη.
Η Άγκυρα ήδη πετά με drones δικής της παραγωγής (Bayraktar, Akıncı, Kızılelma) και πλέον επενδύει σε στρατιωτικά προγράμματα που ακουμπούν το διάστημα. Τα UAV της όχι μόνο συλλέγουν πληροφορίες, αλλά αναλαμβάνουν αποστολές βομβαρδισμού, συνοδεύονται από επανδρωμένα μαχητικά και ενσωματώνονται με ναυτικά και χερσαία δίκτυα μάχης. Κι ενώ η Ελλάδα ακόμη αναζητά φρεγάτες χωρίς στοιχειώδη αεράμυνα, η Τουρκία φτιάχνει δικές της γραμμές παραγωγής πυρομαχικών για πέντε σκανδιναβικές χώρες.
Ο πραγματικός κίνδυνος όμως δεν είναι τα UAV. Είναι η διασύνδεση: drones, δορυφόροι, SIGINT, τεχνητή νοημοσύνη, ψηφιακές πλατφόρμες. Είναι ένα ολόκληρο οικοσύστημα πολέμου, που ήδη δομείται δίπλα μας.
Η Ελλάδα οφείλει να ανταποκριθεί. Με την ενεργοποίηση Εθνικού Κέντρου Αεροδιαστημικής, με ελληνικά UAV, φορολογικά κίνητρα για αμυντικές startups και συμμετοχή σε ευρωπαϊκά προγράμματα αιχμής. Το μέλλον θα κριθεί σε ψηφιακά πεδία μάχης και τροχιακές ζώνες, όχι σε ασκήσεις με αερομαχίες του ’90.
Γιατί όσο καθυστερούμε, ο ουρανός πάνω απ’ την Ελλάδα θα γεμίζει με τουρκικά σήματα και αισθητήρες.
Κι όπως είπε κάποιος κάποτε: ο πόλεμος του αύριο, δεν προειδοποιεί. Απλώς έρχεται.
Διαβάστε επίσης:
