Η συμμετοχή των μαχητικών F-35 της Ισραηλινής Αεροπορίας (IAF) αποτέλεσε τον πυλώνα της επίθεσης στις 13 Ιουνίου 2025 κατά των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων. Το σενάριο είχε προετοιμαστεί μήνες νωρίτερα, καθώς το Ισραήλ γνώριζε πως μόνο αυτά τα stealth μαχητικά μπορούσαν να διεισδύσουν σε τέτοιο βάθος χωρίς εντοπισμό.

Η απόσταση από την ισραηλινή βάση έως το Νεγκεβ μέχρι τις περιοχές Νατάνζ και Ισφαχάν, όπου βρίσκονται οι κρίσιμες ιρανικές εγκαταστάσεις, ξεπερνά τα 1.600 χλμ. Όμως, με εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου και προσαρμοσμένο οπλικό φορτίο, τα F-35 μπόρεσαν να επιχειρήσουν με ακτίνα έως 3.200 χλμ.

Ταυτόχρονα, η αυξημένη δυνατότητα αποστολής βομβών JDAM σε stealth διαμόρφωση τα κατέστησε ιδανικά για το ρόλο της στρατηγικής κρούσης.

Οι τακτικές, το οπλικό φορτίο και οι στόχοι

Τα F-35 επιχείρησαν μαζί με F-15I Ra’am και F-16I Sufa, αλλά είχαν τον κρίσιμο ρόλο: να χτυπήσουν εγκαταστάσεις εντός του Νατάνζ και του Ισφαχάν, τις οποίες δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν άλλα αεροσκάφη χωρίς υψηλό ρίσκο.

Η αποστολή τους περιλάμβανε:

  • Καθοδηγούμενες βόμβες GBU-31 JDAM

  • Χτύπημα με ακρίβεια μέσα στο “παράθυρο” 02:30 – 03:30 τοπική ώρα

  • Υψηλή επιβίωση μέσω stealth αποφυγής S-300

Η IAF φαίνεται να είχε καταφέρει να παραπλανήσει τα ραντάρ του Ιράν, επιχειρώντας με χαμηλή παρατήρηση και υποστήριξη από εναέριους τροφοδότες.

Στρατηγική σημασία

Η χρήση των F-35 δεν ήταν απλώς επιχειρησιακή επιλογή. Ήταν καθοριστική για να αποδειχθεί πως το Ισραήλ έχει τη δυνατότητα να φτάσει και να καταστρέψει στόχους στο βαθύ στρατηγικό εσωτερικό του Ιράν, χωρίς να βασίζεται σε επίγειες δυνάμεις ή παραδοσιακή αεροπορική υπεροχή.

Από στρατιωτικής πλευράς, αυτή ήταν η πρώτη μεγάλης κλίμακας χρήση stealth ισχύος σε τόσο εχθρικό και πυκνά αντιαεροπορικό περιβάλλον.