Οι Ευρωπαίοι έχουν πάρει φόρα στην ενίσχυση της τουρκικής στρατιωτικής μηχανής. Μετά τα υποβρύχια Type 214 και την τεχνολογική υποστήριξη για το τουρκικό πρόγραμμα TF 2000, τώρα έρχονται και τα Eurofighter μαζί με πυραύλους Meteor, τα κορυφαία αερομαχητικά όπλα αέρος προς αέρος στην Ευρώπη. Αντίθετα, οι Αμερικανοί, παρότι συνεχίζουν τον διάλογο για τα F-16 Block 70 και τα F-35, δεν έχουν ακόμη δώσει ούτε… μία βίδα. Και αυτό, τη στιγμή που η Τουρκία όχι μόνο αρνείται να αποσύρει τους ρωσικούς S-400, αλλά προβάλλει και αιτήματα για την πλήρη ενεργοποίησή τους.
Το ερώτημα είναι απλό. Αν πράγματι οι ΗΠΑ κρατούν στάση αναμονής και ορισμένες φορές σύγκρουσης με την Άγκυρα, τότε γιατί η «Ευρώπη των αρχών» τρέχει να της παραδώσει τα πιο προηγμένα της οπλικά συστήματα; Γιατί δεν υπάρχει ίχνος ουσιαστικής ευρωπαϊκής κριτικής στην τουρκική αναθεωρητικότητα και αντί γι’ αυτό βλέπουμε στρατιωτικές συμφωνίες, υποβρύχια, τεχνολογίες και νέες άδειες εξαγωγών; Κάτι δεν πάει καλά με τη γεωπολιτική προσέγγιση της Αθήνας. Δεν μπορεί οι «εχθρικοί» Αμερικανοί να είναι οι μόνοι που δεν δίνουν τίποτα και οι «φίλοι» Ευρωπαίοι να κάνουν την Τουρκία αστακό.
Αν κάτι λείπει από την ελληνική εξωτερική πολιτική, είναι η πυγμή – όχι απέναντι στον εχθρό, αλλά απέναντι στον «σύμμαχο» που κάνει πως δεν βλέπει. Γιατί όταν δεν αντιδράς στην υποκρισία, αυτή σε θεωρεί δεδομένο. Και όταν σε θεωρούν δεδομένο, δεν σου δίνουν τίποτα. Ούτε καν τα αυτονόητα.
Διαβάστε επίσης:
Turkey unveils SOM-M cruise missile for KAAN fighter jet at IDEF 2025
