Η Στρατηγική της «Χύτρας Ταχύτητας»: Ποιος θα Λυγίσει Πρώτος;

Σε μια κρίσιμη καμπή βρίσκεται ο Πόλεμος στην Ουκρανία, με τις εξελίξεις να τρέχουν με ρυθμούς που ζαλίζουν ακόμη και τους πιο έμπειρους αναλυτές. Η κατάσταση στο μέτωπο δεν θυμίζει πλέον τις παραδοσιακές αρματομαχίες του παρελθόντος, αλλά μια θανάσιμη αναμέτρηση αντοχών. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, έχουμε να κάνουμε με δύο «χύτρες ταχύτητας». Από τη μία πλευρά, η Ουκρανία πιέζεται από την έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού και την καταστροφή των ενεργειακών της υποδομών. Από την άλλη, η Ρωσία αντιμετωπίζει μια οικονομία που ακροβατεί στον γκρεμό και μια τρομακτική φθορά σε υλικό και ζωές. Το ερώτημα δεν είναι πλέον ποιος θα κερδίσει με την παραδοσιακή έννοια, αλλά ποιανού το «καπάκι» θα τιναχτεί πρώτο στον αέρα.

Η πραγματικότητα στο πεδίο είναι σκληρή. Οι Ουκρανοί στρατιώτες είναι λιγοστοί. Η ανάγκη για επιστράτευση είναι επιτακτική, με τις εκτιμήσεις να μιλούν για αύξηση από τις 30.000 στις 60.000 επιστρατεύσεις τον μήνα. Αυτό δεν είναι απλώς ένας αριθμός· είναι μια δημογραφική αιμορραγία για μια χώρα που ο πληθυσμός της αντιστοιχεί μόλις στο 20% του πληθυσμού της Ρωσίας. Η Ρωσία, εκμεταλλευόμενη το τεράστιο πληθυσμιακό της πλεονέκτημα, ρίχνει ανθρώπινες ζωές στη μάχη με ρυθμούς που η Δύση δυσκολεύεται να συλλάβει, ενώ παράλληλα αναπληρώνει κενά με «εισαγόμενη» βοήθεια, όπως στρατεύματα από τη Βόρεια Κορέα ή εργατικά χέρια από άλλες χώρες για να κρατήσει την οικονομία της ζωντανή.

Ο Πόλεμος των Drones και η «Ενεργητική Άμυνα»

Ελλείψει επαρκών στρατιωτών για μια μαζική αντεπίθεση, η Ουκρανία έχει περάσει σε μια φάση «ενεργητικής άμυνας». Αυτό σημαίνει ότι αντικαθιστά τους ανθρώπους με την τεχνολογία. Τα drones, και ειδικά τα FPV (First Person View), έχουν αλλάξει τον χάρτη. Πλέον, δεν χρειάζεται να έχεις χίλιους στρατιώτες για να κρατήσεις ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο. Μπορείς να το κάνεις με 25 εξειδικευμένους χειριστές και 1.000 drones.

Η στρατηγική αυτή, ωστόσο, δεν αρκεί για την ανάκτηση εδαφών, όπως παραδέχτηκε έμμεσα και ο πρόεδρος Ζελένσκι. Στόχος τώρα είναι τα χτυπήματα βαθιά μέσα στη Ρωσία. Η Ουκρανία αναπτύσσει βαλλιστικούς πυραύλους και drones μεγάλου βεληνεκούς, στοχεύοντας διυλιστήρια, αεροπορικές βάσεις και αποθήκες καυσίμων. Η πρόσφατη είδηση για την εκτόξευση περίπου 300 drones κατά ρωσικών στόχων, συμπεριλαμβανομένης της Μόσχας, δείχνει ότι το Κίεβο προσπαθεί να μεταφέρει τον πόλεμο στο σπίτι του εχθρού, προκαλώντας οικονομική ασφυξία.

Ο Παράγοντας Τραμπ και η Αμερικανική Στροφή

Ενώ στο πεδίο της μάχης η κατάσταση είναι οριακή, στο διπλωματικό πεδίο επικρατεί χάος. Η στάση των ΗΠΑ, και συγκεκριμένα η ρητορική του Ντόναλντ Τραμπ, προκαλεί ρίγη ανησυχίας στην Ευρώπη και το Κίεβο. Οι αναλυτές παρατηρούν μια ανησυχητική τάση: η αμερικανική πολιτική φαίνεται να γοητεύεται από απολυταρχικά καθεστώτα, ενώ απομακρύνεται από τους παραδοσιακούς της συμμάχους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της σύγχυσης είναι η υπόθεση με το τάνκερ της Βενεζουέλας. Οι ΗΠΑ κατάσχεσαν ένα τεράστιο φορτίο πετρελαίου, με τον Τραμπ να σχολιάζει ειρωνικά ότι «απλώς θα το κρατήσουμε». Την ίδια στιγμή, υπάρχει μια αίσθηση ότι η Ουάσιγκτον κλείνει το μάτι στη Ρωσία, ενώ ετοιμάζεται να συγκρουστεί με τη Βενεζουέλα για τα πετρέλαιά της. Αυτή η γεωπολιτική υποκρισία, όπου οι κανόνες ισχύουν κατά περίπτωση, αποδυναμώνει το ηθικό πλεονέκτημα της Δύσης.

Το Μεγάλο Ψέμα για το 82%

Ίσως το πιο εξοργιστικό σημείο των τελευταίων ημερών είναι η αναφορά του Τραμπ σε ένα υποτιθέμενο στατιστικό στοιχείο: ότι το 82% των Ουκρανών ζητά άμεση διευθέτηση και τέλος του πολέμου. Αυτό το νούμερο, σύμφωνα με τους γνώστες της ουκρανικής πραγματικότητας, είναι παντελώς κατασκευασμένο. Η πραγματικότητα στο Κίεβο και στις άλλες πόλεις είναι διαφορετική. Παρά την κόπωση, παρά το σκοτάδι από τις διακοπές ρεύματος (όπως το πρόσφατο μπλακ-άουτ στο Μπέλγκοροντ που δείχνει ότι και η άλλη πλευρά υποφέρει), η βούληση για αντίσταση παραμένει ισχυρή. Οι Ουκρανοί γνωρίζουν ότι μια βεβιασμένη ειρήνη με τους όρους του Πούτιν σημαίνει εθνική αυτοκτονία.

Ο Ζελένσκι, σε μια κίνηση τακτικής, δήλωσε έτοιμος για εκλογές και ειρήνη, υπό την προϋπόθεση ισχυρών εγγυήσεων ασφαλείας. Ωστόσο, η Ρωσία απαντά με απόλυτη αδιαλλαξία: «Ούτε εκεχειρία, ούτε διαπραγματεύσεις, μόνο συνθηκολόγηση». Ο Πούτιν, ενισχυμένος από τις συμμαχίες του με την Ινδία, τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν, και νιώθοντας ότι η διεθνής απομόνωση έχει σπάσει, δεν δείχνει διάθεση να σταματήσει.

Η Ευρώπη Μπροστά στις Ευθύνες της

Με τις ΗΠΑ να στέλνουν αντιφατικά μηνύματα και τον Τραμπ να παίζει με χάρτες και τάνκερ σαν να είναι επιτραπέζιο παιχνίδι, η Ευρώπη καλείται να καλύψει το κενό. Όμως, ο φόβος και η έλλειψη ηγεσίας παραλύουν τις Βρυξέλλες. Η συζήτηση για τα παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, με το Βέλγιο να απειλεί με μηνύσεις αν δεν υπάρξει διαμοιρασμός του ρίσκου, δείχνει πόσο εύθραυστη είναι η ευρωπαϊκή ενότητα.

Ο πόλεμος αυτός δεν αφορά μόνο τα εδάφη του Ντονμπάς. Είναι μια σύγκρουση αξιών, οικονομικών μοντέλων και παγκόσμιας επιρροής. Κι ενώ οι πολιτικοί κάνουν παζάρια, οι πολίτες στο Χάρκοβο, στο Κίεβο και στο Σούμι κοιμούνται υπό τον ήχο των σειρήνων, ελπίζοντας ότι η επόμενη μέρα θα τους βρει ελεύθερους.

ΠΗΓΕΣ: ATP Geopolitics (Jonathan MS Pearce), Greg Terry Experience, Αναφορές σε δηλώσεις Βλαντιμίρ Πούτιν, Ντόναλντ Τραμπ, Βολοντίμιρ Ζελένσκι

Διαβάστε επίσης:

Ελληνοτουρκικά: Τι κρύβει η «σιωπηλή» οργή της Άγκυρας και ο παράγοντας Τραμπ

Τι έψαχνε πραγματικά ο Δένδιας στο Τόκιο: Η «άγνωστη» υπερδύναμη

Η «αθέατη» στρατηγική των ΗΠΑ και η μεγάλη πλάνη της Ευρώπης