Η ακτινοβολία που προκύπτει από την έκρηξη του σταθμού ηλεκτροπαραγωγής του Τσερνόμπιλ μπορεί να έχει πολύ αρνητικό αντίκτυπο στην ανθρώπινη υγεία. Οι Ρώσοι στρατιώτες που δημιούργησαν στρατόπεδα στη μολυσμένη περιοχή και τώρα υποφέρουν από ασθένεια ραδιενέργειας πρέπει να το ανακαλύψουν με τον δύσκολο τρόπο. Δυτικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι διπλωμάτες το έχουν ήδη επιβεβαιώσει.
Η εμφάνιση Ρώσων στρατιωτών στη ζώνη αποκλεισμού είναι αποτέλεσμα των συνεχιζόμενων στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία. Οι Ρώσοι επιτέθηκαν στο Τσερνόμπιλ την πρώτη μέρα της εισβολής, στις 24 Φεβρουαρίου 2022. Έμειναν στις θέσεις τους για αρκετές εβδομάδες. Η εκδίωξή τους από τα ουκρανικά στρατεύματα πραγματοποιώντας μια επιτυχημένη αντεπίθεση έδειξε πόση άγνοια έδειξαν οι κατακτητές. Ορισμένοι από αυτούς θα πληρώσουν τώρα το υψηλότερο τίμημα για αυτό.
Οι Ρώσοι στρατιώτες δεν τήρησαν κανέναν κανόνα ασφαλείας. Θέλοντας να εξασφαλίσουν τις θέσεις τους, έσκαψαν χαρακώματα στο δάσος δίπλα στο εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής και ήταν αυτές οι περιοχές που απορρόφησαν μεγάλο μέρος των ραδιενεργών εκροών μετά την καταστροφή. Το σπάσιμο του εδάφους και της βλάστησης με φτυάρια, ακόμη και βαρύ εξοπλισμό, είναι ένας απλός τρόπος λήψης δόσεων ακτινοβολίας που είναι επικίνδυνες για την υγεία.
Οι υπάλληλοι του σταθμού ηλεκτροπαραγωγής του Τσερνόμπιλ χαρακτήρισαν τις ενέργειες των Ρώσων στρατιωτών ως αυτοκτονία. Σε συνομιλίες με δημοσιογράφους της βρετανικής εφημερίδας «The Times», δίνουν και άλλα παραδείγματα εκπληκτικών ενεργειών των Ρώσων. Για παράδειγμα, έπρεπε να πιάνουν και να τρώνε ψάρια που ζούσαν στη μολυσμένη περιοχή. Σε αυτό προστίθεται και το γεγονός της κλοπής από το εργαστήριο. Οι Ρώσοι πήραν σχεδόν τα πάντα – πολύτιμο εξοπλισμό, αλλά και διάφορες ραδιενεργές πηγές που θα μπορούσαν να είχαν καταστραφεί κατά τη διάρκεια της απόδρασης.
Μην προσπαθήσετε να βρείτε λογική σε αυτό, είναι απλώς ανόητο – εξήγησε η Oksana Pyshna, 30χρονη ξεναγός, σε μια συνέντευξη στα μέσα ενημέρωσης.
Η καταστροφή του Τσερνόμπιλ συνέβη στις 26 Απριλίου 1986. Ως αποτέλεσμα, ακτινοβολημένο υλικό έφτασε σχεδόν σε όλη την Ευρώπη, αλλά όχι παντού σε εξίσου μεγάλες δόσεις. Η ζώνη αποκλεισμού ιδρύθηκε σε έκταση 2.600 km². Η παραμονή σε αυτό είναι δυνατή (εκτός από ορισμένα θραύσματα), αλλά για μικρότερο χρονικό διάστημα και με τις κατάλληλες προφυλάξεις.
Τα συμπτώματα της ασθένειας ακτινοβολίας εξαρτώνται από τη δόση ακτινοβολίας που λαμβάνεται. Οι περισσότεροι Ρώσοι στρατιώτες εκτέθηκαν σε χαμηλότερες δόσεις, αλλά για μεγαλύτερες περιόδους. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο να εμφανιστούν γρήγορα συμπτώματα, αλλά και στο λεγόμενο χρόνια ασθένεια ακτινοβολίας, συμπεριλαμβανομένης της υπογονιμότητας και του καρκίνου, που εκδηλώνονται μετά από πολλά χρόνια.
