Η Μεγάλη Στροφή: Τι κρύβει η Εθνική Στρατηγική Ασφαλείας 2025

Υπάρχει μια τεράστια παρερμηνεία στα διεθνή μέσα ενημέρωσης σχετικά με τις προθέσεις της Ουάσιγκτον. Ενώ πολλοί αναλυτές στη Δύση βιάζονται να μιλήσουν για έναν νέο απομονωτισμό του Ντόναλντ Τραμπ, η πραγματικότητα που αποτυπώνεται στο έγγραφο της νέας Εθνικής Στρατηγικής Ασφαλείας 2025 είναι εντελώς διαφορετική. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αποχωρούν από τον κόσμο. Αντιθέτως, ανασυντάσσονται στρατηγικά για να διατηρήσουν την παγκόσμια κυριαρχία τους, αναγνωρίζοντας όμως μια πικρή αλήθεια: αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να κερδίσουν έναν πόλεμο εναντίον της Κίνας.

Διαβάζοντας προσεκτικά το κείμενο στρατηγικής, γίνεται σαφές ότι η Ουάσιγκτον βλέπει την Κίνα ως τη μοναδική υπαρξιακή απειλή για την ηγεμονία της. Ωστόσο, υπάρχει μια σημαντική παραδοχή. Η Κίνα έχει γίνει πλέον υπερβολικά ισχυρή στρατιωτικά και, κυρίως, οικονομικά. Η αμερικανική πολεμική μηχανή εξαρτάται σε τέτοιο βαθμό από τις κινεζικές εφοδιαστικές αλυσίδες, που μια άμεση σύγκρουση τώρα θα ήταν καταστροφική για τις ΗΠΑ. Τα σενάρια προσομοίωσης πολέμου (war games) που διεξήγαγε το Πεντάγωνο δείχνουν είτε ήττα των ΗΠΑ είτε αδιέξοδο με τεράστιες απώλειες.

Οικονομική Αποσύνδεση και το «Φρούριο Αμερική»

Η λύση που προκρίνει ο Λευκός Οίκος είναι η άμεση οικονομική αποσύνδεση. Το σχέδιο προβλέπει τη δημιουργία μιας νέας εφοδιαστικής αλυσίδας που θα βρίσκεται μακριά από την Ασία και θα εδράζεται αποκλειστικά στο Δυτικό Ημισφαίριο. Εδώ μπαίνει στο παιχνίδι η Λατινική Αμερική. Το σχέδιο δεν είναι απλώς εμπορικό, είναι καθαρά γεωπολιτικό: οι ΗΠΑ θέλουν να μετατρέψουν την Αμερική (Βόρεια και Νότια) σε ένα απροσπέλαστο φρούριο.

Η στρατηγική περιλαμβάνει το λεγόμενο «nearshoring» και «friendshoring». Αυτό σημαίνει μεταφορά εργοστασίων από την Κίνα σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπου οι αμερικανικές εταιρείες θα μπορούν να εκμεταλλευτούν φθηνό εργατικό δυναμικό και, το κυριότερο, να ελέγξουν απόλυτα τους φυσικούς πόρους, όπως το πετρέλαιο και τα σπάνια μέταλλα, που είναι απαραίτητα για την αμυντική βιομηχανία.

Η Αναβίωση του Δόγματος Μονρόε και ο Ρόλος του Μάρκο Ρούμπιο

Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, η κυβέρνηση Τραμπ επαναφέρει ουσιαστικά το αποικιοκρατικό Δόγμα Μονρόε, το οποίο αντιμετωπίζει τη Λατινική Αμερική ως την «πίσω αυλή» των ΗΠΑ. Στόχος είναι η αποσταθεροποίηση και η ανατροπή κάθε κυβέρνησης στην περιοχή που διατηρεί φιλικές σχέσεις με την Κίνα ή τη Ρωσία, όπως συμβαίνει με τη Βενεζουέλα.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μάρκο Ρούμπιο, ένας πολιτικός που έχει αφιερώσει την καριέρα του στην προσπάθεια ανατροπής κυβερνήσεων στη Λατινική Αμερική, αναλαμβάνει έναν διπλό και ιστορικά σπάνιο ρόλο: Υπουργός Εξωτερικών και Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας. Η επιρροή του σηματοδοτεί μια επιθετική πολιτική που στοχεύει στην εκδίωξη της κινεζικής επιρροής από το Δυτικό Ημισφαίριο πάση θυσία.

Ρωσία, Ευρώπη και η Παγίδα του «Διαίρει και Βασίλευε»

Ίσως το πιο ενδιαφέρον σημείο της νέας στρατηγικής είναι η προσέγγιση προς τη Μόσχα. Το έγγραφο αναφέρει ρητά την επιθυμία για «αποκατάσταση της στρατηγικής σταθερότητας» με τη Ρωσία. Η Ουάσιγκτον δεν βλέπει πλέον τη Ρωσία ως την κύρια απειλή, αλλά ως έναν πιθανό μοχλό πίεσης. Ο στόχος είναι ξεκάθαρος: να μπει σφήνα στη σχέση Μόσχας-Πεκίνου και να διασπαστεί το μέτωπο που έχει σχηματιστεί στην Ευρασία.

Στον αντίποδα, η Ευρώπη υποβαθμίζεται δραματικά. Η νέα στρατηγική καθιστά σαφές ότι οι ΗΠΑ αποσύρουν την «ομπρέλα προστασίας» και απαιτούν από τους Ευρωπαίους να πληρώσουν για τη δική τους ασφάλεια. Η Γηραιά Ήπειρος αντιμετωπίζεται πλέον λιγότερο ως στρατηγικός σύμμαχος και περισσότερο ως μια αγορά για τα αμερικανικά προϊόντα, καθώς η προσοχή των ΗΠΑ μετατοπίζεται οριστικά στον Ειρηνικό και την προετοιμασία για τη μελλοντική σύγκρουση με τον ασιατικό γίγαντα.

ΠΗΓΗ: Geopolitical Economy Report (Ανάλυση Ben Norton στο έγγραφο της Εθνικής Στρατηγικής Ασφαλείας των ΗΠΑ 2025).

Διαβάστε επίσης:

Ινδία – Ρωσία: Οι 4 υπογραφές «φωτιά» και ο εφιάλτης των ΗΠΑ

«Φρούριο Ευρώπη»: Η απόφαση-σταθμός των Βρυξελλών που αλλάζει για πάντα όσα ξέραμε για το άσυλο και τις απελάσεις

Οργή στη Λιβύη: Το «τελεσίγραφο» στην Αθήνα για το Τουρκολιβυκό