Στη νοτιοανατολική Ουκρανία, τρία μέτρα κάτω από το έδαφος, ένα δίκτυο χαρακωμάτων και σηράγγων ενισχυμένων με ξύλινες κατασκευές προσφέρει στους Ουκρανούς στρατιώτες ένα ασφαλέστερο καταφύγιο για ξεκούραση και άμυνα. Αυτή η υπόγεια γραμμή προστασίας έχει στόχο να αποτρέψει μια ενδεχόμενη ρωσική προέλαση προς τη Ζαπορίζια, μια περιοχή στρατηγικής σημασίας. Από το άρθρο του CNN.com.
Ελπίδες για Ειρήνη; Όλο και Λιγότερες
Παρά τη διπλωματική κινητικότητα στη Δύση, οι προσδοκίες για άμεση λήξη του πολέμου εξασθενούν. Οι δηλώσεις του Ρώσου ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ ότι ο Ζελένσκι δεν ενδιαφέρεται για «βιώσιμη και δίκαιη λύση» και οι αναφορές για αδιέξοδο σε ενδεχόμενη συνάντηση Πούτιν – Ζελένσκι, αποτυπώνουν το κλίμα αβεβαιότητας.
Ο Ουκρανός Πρόεδρος αναγνώρισε ότι «κάποιος συμβιβασμός» είναι αναγκαίος, αλλά οι ρωσικές δυνάμεις εντείνουν την πίεση, συγκεντρώνοντας στρατεύματα από την περιοχή Κουρσκ προς τη Ζαπορίζια. Όπως σημειώνει ο διοικητής επικοινωνιών Σερχίι Σκιμπτσίκ, «οι Ρώσοι ετοιμάζονται για κλιμάκωση, αυτό είναι σίγουρο».
Αμυντικά Έργα και Επιθέσεις με Drones
Οι ουκρανικές δυνάμεις δεν μένουν αδρανείς. Πρόσφατα πραγματοποίησαν επίθεση με drone σε ρωσική αμαξοστοιχία καυσίμων στην κατεχόμενη Ζαπορίζια, με στόχο τη διακοπή των γραμμών ανεφοδιασμού. Παράλληλα, συνεργεία τοποθετούν αντι-drone δίχτυα κατά μήκος 100 μιλίων για την προστασία των οδικών αξόνων.
Ωστόσο, οι στρατιώτες υπογραμμίζουν την ανάγκη για προηγμένα όπλα και ηλεκτρονικά συστήματα πολέμου. «Η ζώνη θανάτου αυξάνεται κάθε μήνα. Από 5-7 χλμ φτάσαμε στα 30. Χρειαζόμαστε μεγαλύτερης εμβέλειας όπλα», επισημαίνει ο Σκιμπτσίκ.
Η Σκληρή Πραγματικότητα στο Μέτωπο
Στο 65ο Μηχανοκίνητο Τάγμα, οι απώλειες είναι βαριές. Οι στρατιώτες περνούν έως και δύο εβδομάδες στην πρώτη γραμμή πριν επιστρέψουν στα ορύγματα για ανάπαυση. Ο Γεβένι, 32 ετών, περιγράφει:
«Από τους έξι της ομάδας μου, ο ένας σκοτώθηκε, δύο τραυματίστηκαν, δύο υπέστησαν διάσειση».
Οι επιθέσεις με drones, όλμους και σκάγια καθιστούν κάθε επιχείρηση εξαιρετικά επικίνδυνη. Παρά τον κίνδυνο, η υποχώρηση δεν αποτελεί επιλογή:
«Θα σταθούμε μέχρι τέλους», δηλώνει ο βετεράνος Βίκτορ, 53 ετών.
Ο Βολοντίμιρ, λοχίας στην 65η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία, συνεχίζει να υπηρετεί παρά τον σοβαρό τραυματισμό του. Ντάρια Ταράσοβα-Μαρκίνα/CNN
Ο Άμαχος Πληθυσμός και η Ψυχολογία του Πολέμου
Στην πόλη Ορίχιβ, κοντά στο μέτωπο, απομένουν μόλις 800 κάτοικοι από τους 14.000 προπολεμικά. Οι κάτοικοι ζουν με τον φόβο των επιθέσεων, ακούγοντας τον ήχο των drones στον ουρανό καθώς αναζητούν τρόφιμα ή συντάξεις.
«Το πρωί που χτύπησε, νόμιζα ότι όλα τελείωσαν», λέει η Λιουντμίλα, ηλικιωμένη κάτοικος.
Η παρουσία πολιτών αποτελεί κίνητρο για τους στρατιώτες: «Αν μείνουν, πρέπει να τους προστατεύσουμε», υπογραμμίζει ο Σκιμπτσίκ.
Ζωή Κάτω από τη Γη
Στα υπόγεια καταφύγια, οι στρατιώτες προσπαθούν να δημιουργήσουν μια στοιχειώδη κανονικότητα: ξυλόσομπες για θέρμανση, μικρές βιβλιοθήκες, Starlink για επικοινωνία και… γάτες για να κρατούν μακριά τα ποντίκια. Όπως λέει ο Γεβένι:
«Είναι πιο ασφαλές εδώ, αλλά όλοι ονειρευόμαστε την ελευθερία και την επιστροφή στην πολιτική ζωή».
«Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία», υπενθυμίζει ο Βίκτορ, αποτυπώνοντας το ηθικό των μαχητών.
Διαβάστε επίσης:
Ρώσοι Hackers εκμεταλλεύονται παλαιό κενό ασφαλείας της Cisco για επιθέσεις σε κρίσιμες υποδομές
Μυστηριώδης χώρα του ΝΑΤΟ αγόρασε λέιζερ κανόνι από την Αυστραλία και η Ελλάδα στο επίκεντρο
Ρωσία
Ουκρανία
