Στο ερώτημα αν είναι το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό το πιο ισχυρό στην Ανατολική Μεσόγειο, η σωστή απάντηση πιθανόν να είναι «ναι». Το Πολεμικό Ναυτικό της Τουρκίας έχει εξελιχθεί την τελευταία δεκαετία σε πρωταγωνιστή των θαλασσίων εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο, συνδυάζοντας ποσοτική υπεροχή με εγχώρια παραγωγή και τεχνολογική αυτονομία.
Με 16 φρεγάτες, 10 κορβέτες και 12 υποβρύχια (πολλά από τα οποία εκσυγχρονισμένα ή νέας γενιάς τύπου 214ΤΝ), η Άγκυρα έχει συγκροτήσει ένα ευέλικτο και επιθετικά σχεδιασμένο ναυτικό δόγμα. Το ναυπηγικό πρόγραμμα MILGEM τής έχει προσδώσει τεχνογνωσία ενώ η άφιξη του αεροπλανοφόρου TCG Anadolu εγκαινιάζει νέο δόγμα προβολής ισχύος.
Σε αντίθεση, το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό παραμένει αξιόμαχο αλλά με εξάρτηση από δυτικά ναυπηγεία, καθυστερημένες αποφάσεις και μη υλοποιημένους εκσυγχρονισμούς, ειδικά στις φρεγάτες τύπου S.
Τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα για να καλύψει το χαμένο έδαφος
Για να μπορέσει η Ελλάδα να ανταγωνιστεί το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό και να διατηρήσει την ισορροπία ισχύος στην Ανατολική Μεσόγειο, απαιτείται μια σειρά αποφασιστικών και άμεσων κινήσεων. Πρώτο και κυριότερο βήμα είναι η αναβάθμιση των φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ (και S) με σύγχρονα συστήματα CIWS, δίκτυα επικοινωνίας τύπου Link-16 και αντιαεροπορικούς πυραύλους μέσης ακτίνας ώστε να παραμείνουν αξιόμαχες μέχρι την έλευση των νέων πλοίων. Παράλληλα, είναι κρίσιμης σημασίας η ταχεία ένταξη των φρεγατών Belharra (και των έως τέσσερις μεταχειρισμένες FREMM), χωρίς καθυστερήσεις.
Η ενίσχυση της ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας θα πρέπει να αποτελέσει στρατηγικό στόχο, με σκοπό την απόκτηση μερικής αυτάρκειας και τεχνογνωσίας για το μέλλον. Στον τομέα των οπλικών συστημάτων, η πρόσκτηση πυραύλων μακράς ακτίνας, όπως ο Naval SCALP ή ο LRASM, θα ενισχύσει κατακόρυφα την αποτρεπτική ισχύ του Στόλου.
Απαραίτητη είναι επίσης η δημιουργία μιας πλήρως εξοπλισμένης ναυτικής ομάδας κρούσης, με δυνατότητες συνδυασμένης δράσης με UAV και επιθετικά ελικόπτερα από τα καταστρώματα φρεγατών. Τέλος, για να υπάρξει πραγματική ισορροπία κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, η Ελλάδα οφείλει να αποκτήσει νέα υποβρύχια AIP επόμενης γενιάς, ικανά να ανταγωνιστούν τα τουρκικά Type 214TN.
Η Ελλάδα μπορεί ακόμη να ανταγωνιστεί. Όχι όμως με γραφειοκρατία και αναβολές. Αλλά με σχέδιο, τόλμη και αποφασιστικότητα.
Διαβάστε επίσης:
Rafale: Το Δουβλίνο ετοιμάζεται να σπάσει 25 χρόνια αεροπορικής σιωπής
GÖKTAN: Ο νέος υβριδικός πύραυλος της Τουρκίας που ενισχύει τα σενάρια πρώτου πλήγματος
