Η «Μοναξιά» του Χακάν Φιντάν και το Αδιέξοδο της Άγκυρας

Υπάρχει μια διάχυτη ανησυχία στα πρόσωπα της τουρκικής ηγεσίας το τελευταίο διάστημα και αυτό δεν κρύβεται. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Χακάν Φιντάν, φαίνεται να βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Η εικόνα ενός «ανήσυχου» ανθρώπου δεν είναι τυχαία, καθώς η πολυδιαφημισμένη εξωτερική πολιτική που προσπάθησε να εφαρμόσει, προσκρούει πλέον σε τοίχο. Τίποτα από όσα σχεδίασε δεν του βγαίνει, με αποτέλεσμα να τρίζει η καρέκλα του εντός του κυβερνητικού σχηματισμού.

Στους διαδρόμους της Άγκυρας, και ειδικά μετά το ταξίδι του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Ουάσιγκτον, οι ψίθυροι έχουν γίνει φωνές. Τα φιλοκυβερνητικά μέσα, που λειτουργούν ως λαγοί του Προέδρου, διακινούν ήδη σενάρια που θέλουν τον Ερντογάν να σκέφτεται σοβαρά την επαναφορά του γαμπρού του, Μπεράτ Αλμπαϊράκ, ως διαδόχου, παραγκωνίζοντας τον Φιντάν. Ο λόγος; Ο Φιντάν θεωρείται πλέον από πολλούς ως αποτυχημένος, καθώς δεν κατάφερε να ξεκλειδώσει καμία σημαντική πόρτα στη Δύση.

Η Ψευδαίσθηση των F-35 και η Αμερικανική «Πόρτα»

Η αποτυχία της τουρκικής διπλωματίας είναι μετρήσιμη. Παρά τις προσπάθειες και τις επαφές, το ζήτημα των F-35 παραμένει όνειρο θερινής νυκτός για την Τουρκία, ενώ και η υπόθεση των Eurofighter έχει βαλτώσει. Η στάση των ΗΠΑ, ειδικά ενόψει της νέας εποχής Τραμπ, είναι ξεκάθαρη: «Εμείς μιλάμε, εσείς ακούτε». Η Τουρκία έχει ουσιαστικά εκδιωχθεί από τη Συρία κατ’ εντολή των Αμερικανών, ενώ οι Κούρδοι αποχώρησαν χωρίς να ανοίξει μύτη, αφήνοντας την Άγκυρα χωρίς ρόλο και χωρίς τις εγγυήσεις ασφαλείας που ζητούσε.

Ακόμα και οι προσπάθειες προσέγγισης με τον αραβικό κόσμο πέφτουν στο κενό. Η Σαουδική Αραβία, μέσω επίσημων διαύλων, δηλώνει ξεκάθαρα πως παρότι δεν βρέχεται από τη Μεσόγειο, αισθάνεται πολύ πιο κοντά στην Ελλάδα παρά στην Τουρκία. Η Άγκυρα βρίσκεται απομονωμένη, προσπαθώντας να πείσει το εσωτερικό της ακροατήριο για επιτυχίες που δεν υπάρχουν, την ώρα που η χώρα προσδένεται όλο και περισσότερο στο άρμα της Ανατολής, συνομιλώντας με το Ιράν και τη Ρωσία, κινήσεις που εξοργίζουν περαιτέρω τη Δύση.

Η Ελλάδα ως Γεωστρατηγικός Κόμβος και η Υπεροπλία

Στον αντίποδα αυτής της τουρκικής εσωστρέφειας, η Ελλάδα και η Κύπρος διανύουν μια περίοδο γεωπολιτικής αναβάθμισης. Η Τουρκία αποκλείστηκε από τα μεγάλα ενεργειακά project και τις διαδρομές μεταφοράς ενέργειας και εμπορίου από την Ασία προς την Ευρώπη. Αντίθετα, η Ελλάδα μετατρέπεται σε πύλη εισόδου, με έργα όπως το καλώδιο διασύνδεσης (Great Sea Interconnector) να απολαμβάνουν την πλήρη στήριξη και χρηματοδότηση των ΗΠΑ.

Στο στρατιωτικό πεδίο, η ψαλίδα έχει ανοίξει δραματικά υπέρ της χώρας μας. Η Τουρκία διαθέτει ένα σύστημα αεράμυνας S-400 το οποίο είναι ουσιαστικά «νεκρό» και μη επιχειρησιακό απέναντι στα δυτικά πρότυπα, ενώ δεν έχει τίποτα να αντιπαρατάξει στα ελληνικά Rafale, στις φρεγάτες Belharra και στους σύγχρονους πυραύλους Meteor και Scalp. Ακόμα και αν η Τουρκία κατάφερνε να πάρει το «πράσινο φως» για τα F-35 σήμερα, οι γραμμές παραγωγής είναι κλεισμένες μέχρι το 2038. Μέχρι τότε, η Ελλάδα θα έχει ολοκληρώσει τον εξοπλισμό της με F-35 και θα έχει εδραιώσει την αεροπορική της κυριαρχία.

Το Δόγμα της Νέας Εποχής

Είναι σαφές ότι η αμερικανική εξωτερική πολιτική, υπό το πρίσμα του «Christian Nationalism» που προωθεί η πλευρά Τραμπ, δεν ευνοεί τους τυχοδιωκτισμούς του Ερντογάν. Οι απειλές της Άγκυρας είναι πλέον «λόγια του αέρα» που περνούν μόνο σε όσους έχουν ειδικά συμφέροντα, αλλά όχι στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Η Ελλάδα, με μια οικονομία που ανακτά την εμπιστοσύνη και με στελέχη που συνομιλούν ισότιμα στα διεθνή φόρα, έχει αλλάξει πίστα. Το παιχνίδι στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο έχει νέους κανόνες και, δυστυχώς για τον Φιντάν, η Τουρκία δεν είναι πλέον αυτή που μοιράζει την τράπουλα.

Παίξτε

Το άρθρο βασίστηκε στην συζήτηση/συνέντευξη του Γιάννη Εγκολφόπουλου , με αναφορές στις διπλωματικές κινήσεις της Τουρκίας, τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας και τα εξοπλιστικά προγράμματα της Ελλάδας (Rush hour/Ναυτεμπορική).

Διαβάστε επίσης:

Ωμή παρέμβαση Φιντάν: «Η Ευρώπη να πιέσει την Ουκρανία για θυσίες»

Ανατροπή στα Βαλκάνια: Το τέλος της Τουρκίας στο Πασά Λιμάνι

Ατζέντα 2030: Η «αθόρυβη» επανάσταση που αλλάζει τις Ένοπλες Δυνάμεις