Η Τουρκία, σταθερή στην επιδίωξή της για έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου, βρίσκει στη Λιβύη έναν πρόθυμο εταίρο. Η κυβέρνηση της Τρίπολης όχι μόνο δεν αποστασιοποιείται από το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, αλλά το ενισχύει, δίνοντας νέο βηματισμό στην τουρκική επιθετική στρατηγική.
Οι τελευταίες κινήσεις της λιβυκής ηγεσίας δείχνουν ξεκάθαρα μια τάση ευθυγράμμισης με τα συμφέροντα της Άγκυρας. Η αποδοχή χαρτών που αγνοούν την ελληνική κυριαρχία στην περιοχή μεταξύ Κρήτης και Λιβύης, συνιστά μια κλιμάκωση με πολλαπλές διαστάσεις. Πρόκειται για εμπρηστικές κινήσεις, που εφόσον δεν ανακοπούν, ενδέχεται να αποκτήσουν χαρακτηριστικά de facto κατάστασης.
Αν και η διεθνής κοινότητα δεν έχει αναγνωρίσει ποτέ το συγκεκριμένο μνημόνιο ως έγκυρο, η Τουρκία χρησιμοποιεί τις εξελίξεις στη Λιβύη ως πρόσχημα για να αναδείξει εκ νέου την “τουρκολιβυκή ΑΟΖ” — ένα κατασκεύασμα που παραβιάζει κάθε έννοια του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η ελληνική διπλωματία εντείνει τις επαφές σε όλα τα επίπεδα, με στόχο να αποτραπεί η εμπέδωση των τουρκικών αξιώσεων μέσω Λιβύης. Πληροφορίες θέλουν την Αθήνα να κινείται σε τέσσερις παράλληλους άξονες:
-
Διαβουλεύσεις με κράτη της περιοχής (Αίγυπτο, Ιταλία, Ισραήλ) για κοινή στάση απέναντι στον τουρκολιβυκό άξονα.
-
Επιδίωξη αποδέσμευσης της Λιβύης από την τουρκική επιρροή, ιδίως μέσω παρασκηνιακών επαφών με δυτικούς συμμάχους.
-
Πίεση προς τη Λιβύη να προχωρήσει σε επίσημη ανακοίνωση ακύρωσης του τουρκολιβυκού μνημονίου.
-
Επανεργοποίηση του σεναρίου Χάγης, ως μοχλός πίεσης για εξομάλυνση διαφορών μέσω διεθνούς διαιτησίας.
Η Αθήνα προειδοποιεί ότι, εάν η λιβυκή πλευρά επιμείνει στη στήριξη των τουρκικών αξιώσεων, τότε η Ελλάδα θα κινηθεί προς διεθνή φόρα, ζητώντας τη ρητή αποδοκιμασία και την ακύρωση κάθε συμφωνίας που στηρίζεται στο παράνομο μνημόνιο.
Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι αν η Λιβύη θα επιδιώξει να διατηρήσει μια ανεξάρτητη στάση ή θα παραμείνει όργανο του τουρκικού σχεδίου αποσταθεροποίησης στην Ανατολική Μεσόγειο.
