Είναι πλέον ξεκάθαρο σε κάθε διπλωματικό γραφείο ότι οι γείτονές μας εξ ανατολών αντιλαμβάνονται το Διεθνές Δίκαιο με έναν εντελώς δικό τους, διαστρεβλωμένο τρόπο. Για την Τουρκία, το μόνο «δίκαιο» που υφίσταται είναι αυτό που επιβάλλεται δια της πολεμικής ισχύος. Η πρόσφατη ρητορική που εκπορεύεται από την Άγκυρα, μέσω του φιλοκυβερνητικού τύπου, δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Sabah, η οποία απηχεί άμεσα τις απόψεις του τουρκικού προεδρικού μεγάρου, η Τουρκία όχι απλώς αρνείται να αναγνωρίσει τη θαλάσσια συμφωνία μεταξύ Λιβάνου και Κύπρου, αλλά προχωρά ένα βήμα παραπέρα. Απειλεί ευθέως πως οποιαδήποτε ενεργειακή συμφωνία στην περιοχή είναι άκυρη, αν δεν λαμβάνει υπόψη το παράνομο και ανύπαρκτο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Μιλάμε για μια συμφωνία-φάντασμα, την οποία δεν έχει κυρώσει ούτε η ίδια η Βουλή της Λιβύης και την οποία ΕΕ και ΗΠΑ θεωρούν νομικά έωλη.

Η θεωρία των «Ηπειρωτικών Ακτών»

Οι Νεο-οθωμανοί σχεδιαστές της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής επιμένουν στον δικό τους «χαβά». Προειδοποιούν τη διεθνή κοινότητα ότι αγνοεί τη γεωπολιτική πραγματικότητα. Το επιχείρημά τους; Ότι οι μεγάλες ηπειρωτικές ακτές (δηλαδή η Τουρκία) έχουν μεγαλύτερο ειδικό βάρος από τα νησιά στον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών. Με αυτό το αυθαίρετο σκεπτικό, προσπαθούν να διαγράψουν την επήρεια της Κύπρου και της Κρήτης, χαρακτηρίζοντας τη συμφωνία Κύπρου-Λιβάνου ως «πολιτικά εύθραυστη».

Μάλιστα, η τουρκική πλευρά φτάνει στο σημείο να υπενθυμίζει με νόημα το περιστατικό του 2018 με το γεωτρύπανο της ENI στο Οικόπεδο 3, τονίζοντας πως «καμία εταιρεία δεν θέλει να τρυπάει εκεί που εμφανίζονται πολεμικά πλοία». Η απειλή είναι σαφής: η τελετή υπογραφής μιας συμφωνίας δεν αρκεί για να σταματήσει τον τουρκικό στόλο.

Στο στόχαστρο Κρήτη και Κύπρος

Όλα δείχνουν πως οδεύουμε προς ένα θερμό καλοκαίρι ή φθινόπωρο. Είναι σχεδόν βέβαιο πως σύντομα θα δούμε τουρκικά πολεμικά πλοία να πλέουν όχι μόνο στην ΑΟΖ της Κύπρου, αλλά και Νότια της Κρήτης. Η χρονική στιγμή δεν είναι τυχαία, καθώς συμπίπτει με τις προγραμματισμένες κινήσεις ενεργειακών κολοσσών όπως η CHEVRON και η EXXON MOBIL.

Η στρατηγική της Άγκυρας είναι διττή: αφενός να μπλοκάρει κάθε ενεργειακό έργο από το οποίο δεν έχει λαμβάνειν κέρδος, και αφετέρου να επιβάλει de facto την παρουσία της ως ηγεμονική δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο. Το μήνυμα που θέλουν να περάσουν είναι πως όποιος θέλει να δραστηριοποιηθεί στην περιοχή, οφείλει πρώτα να «πάρει την άδεια» του Ερντογάν.

Το τέλος των ψευδαισθήσεων

Αυτή η τακτική, ωστόσο, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απομόνωση της Τουρκίας. Η επιθετικότητα αυτή επιταχύνει τη δημιουργία ενός ισχυρού στρατιωτικού συνασπισμού μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και Αιγύπτου. Οι ενεργειακοί κολοσσοί και τα κράτη της περιοχής δεν πρόκειται να παραδώσουν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα αμαχητί.

Η ένταση που επιδιώκουν οι Τούρκοι, αγνοώντας ακόμη και τις ΗΠΑ, ενδέχεται να αποτελέσει την αρχή του τέλους για τις φιλοδοξίες του τουρκικού ισλαμικού εθνικισμού. Κανείς πλέον, από τον Ινδικό Ωκεανό μέχρι τη Λιβύη, δεν επιθυμεί παρτίδες με έναν παίκτη που λειτουργεί ως διεθνής ταραξίας. Οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και τα σενάρια που κάποτε φάνταζαν ακραία, γίνονται πλέον η νέα πραγματικότητα.

Το παραπάνω άρθρο βασίζεται σε πληροφορίες από τα Pentapostagma(Πάμε ολοταχώς για νέα Ίμια στην Μεσόγειο-Γιατί οι Τούρκοι ετοιμάζονται να στείλουν πολεμικά πλοία στην Κύπρο και Νότια της Κρήτης;), Εφημερίδα Sabah (Άρθρο για τη θαλάσσια πολιτική και τη συμφωνία Κύπρου-Λιβάνου), Δηλώσεις Claudio Descalzi (CEO της ENI) σχετικά με το περιστατικό του 2018.
Επιμέλεια/Σύνταξη: Μιχάλης Ιακώβου

Διαβάστε επίσης:

Βέλγιο εναντίον ΕΕ: Ο «εφιάλτης» των 200 δισ. που τρέμουν οι Βρυξέλλες

Γ. Φίλης: Η «αβύθιστη» άμυνα στο Αιγαίο και η απειλή Πούτιν στην ΕΕ

Καμπάς: Η «έξυπνη» παγίδα στο Αιγαίο και η αλήθεια για F-35 και Belharra