Η «σιωπή» τελείωσε: Το μήνυμα ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων

Σε μια περίοδο έντονης γεωπολιτικής ρευστότητας, η ηγεσία των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων φαίνεται να αλλάζει σελίδα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Στρατηγός Δημήτριος Χούπης, επιλέγει να μιλήσει ανοιχτά, σπάζοντας την παράδοση της «σιωπής» που χαρακτήριζε τους προκατόχους του. Αυτή η εξωστρέφεια δεν είναι απλώς επικοινωνιακή· αποτελεί μέρος των σύγχρονων ψυχολογικών επιχειρήσεων και στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου: Η Ελλάδα δεν είναι πλέον ο δεδομένος, φοβικός γείτονας.

Η ανάλυση των δηλώσεων του Αρχηγού, όπως συζητήθηκε και από τον Επίτιμο Αρχηγό ΓΕΣ, Γεώργιο Καμπά, αποκαλύπτει μια στροφή στον πυρήνα της ελληνικής αμυντικής στρατηγικής. Παρά την απόκτηση σύγχρονων οπλικών συστημάτων, τα οποία πληρώνονται από το υστέρημα του ελληνικού λαού, το πραγματικό «υπερόπλο» παραμένει ο ανθρώπινος παράγοντας. Είναι το έμψυχο δυναμικό που θα κληθεί να μεγιστοποιήσει την απόδοση των «σιδερένιων» μηχανών.

Από τον Κατευνασμό στην Ενεργή Αποτροπή

Το πλέον κρίσιμο σημείο της νέας στρατηγικής είναι η εγκατάλειψη της λογικής του κατευνασμού. Για χρόνια, η ελληνική κοινωνία είχε εθιστεί στην ιδέα ότι πρέπει να «καταπίνουμε» τις προκλήσεις για να αποφύγουμε την ένταση. Πλέον, το δόγμα αλλάζει. Η αποτροπή δεν σημαίνει παθητική άμυνα.

Όπως επισημάνθηκε, η Ελλάδα διαθέτει πλέον τη δυνατότητα για χειρουργικά πλήγματα βαθιά στην εχθρική επικράτεια, ενώ στο τραπέζι μπαίνει και η έννοια του προληπτικού χτυπήματος. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι αν οι υπηρεσίες πληροφοριών και η στρατιωτική ηγεσία διακρίνουν ότι επίκειται άμεση επίθεση – ότι ο εχθρός «γεμίζει το όπλο του» – η Ελλάδα δεν θα περιμένει μοιρολατρικά να δεχθεί το πρώτο πλήγμα. Αυτή η αλλαγή στάσης αυξάνει το ρίσκο για την Τουρκία, κάνοντας την όποια σκέψη για επιθετική ενέργεια εξαιρετικά κοστοβόρα.

Ο ρόλος των ΗΠΑ και η «παγίδα» του διαλόγου

Στο διπλωματικό πεδίο, η κατάσταση παραμένει περίπλοκη. Ενώ η Ελλάδα τηρεί πιστά το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, οι πιέσεις για έναν «απευθείας διάλογο» χωρίς όρους εντείνονται. Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί η στάση ορισμένων αμερικανικών κύκλων, με τον Αμερικανό Πρέσβη στην Άγκυρα να λειτουργεί συχνά περισσότερο ως «εκπρόσωπος» των τουρκικών θέσεων παρά ως ουδέτερος διπλωμάτης, σε αντίθεση με τη σιωπή που συχνά τηρείται από την αμερικανική πλευρά στην Αθήνα.

Είναι σαφές πως δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες για μια «καλή» Τουρκία. Είτε με τον Ερντογάν, είτε με πιθανούς διαδόχους όπως ο Ιμάμογλου, η τουρκική αναθεωρητική στρατηγική παραμένει σταθερή. Η Ελλάδα οφείλει να προχωρήσει με ρεαλισμό: Η ειρήνη εξασφαλίζεται μόνο μέσω της ισχύος και της ξεκάθαρης βούλησης να υπερασπιστούμε τα εθνικά μας δίκαια, χωρίς εκπτώσεις και χωρίς φόβο.

Παίξτε

Το άρθρο βασίστηκε σε σχολιασμό και ανάλυση της επικαιρότητας από τον Στρατηγό ε.α. Γεώργιο Καμπά και τον δημοσιογράφο Λάμπρο Καλαρρύτη.

Διαβάστε επίσης:

Ελλάδα – Ισραήλ: Η συμφωνία «μαμούθ» που αλλάζει τα δεδομένα στο Αιγαίο

Κόλπος κατά Ιράν: Η «κόκκινη γραμμή» και τα κατεχόμενα νησιά

Ένας χρόνος χωρίς τον Άσαντ: Τι πραγματικά συμβαίνει σήμερα στη Συρία;