Το GÖKÇERİ, το νέο «έξυπνο» αερόστατο της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, μπορεί να παραμείνει στον αέρα για έως και 10 ημέρες, ξεπερνώντας τους περισσότερους διεθνείς ανταγωνιστές του. Αναπτύχθηκε από την τουρκική TÜRKPORT και θα παρουσιαστεί επίσημα στην IDEF 2025, συνιστώντας ήδη τεχνολογικό άλμα για τα μη επανδρωμένα συστήματα μεγάλης παραμονής. Η βασική του καινοτομία είναι η ηλιοστεγανή μεμβράνη νέας τεχνολογίας που συγκρατεί το ήλιο για πολύ μεγαλύτερα διαστήματα από τα μέχρι σήμερα διεθνή πρότυπα (3-4 ημέρες). Το GÖKÇERİ λειτουργεί σε υψόμετρα από 120 έως και 1.000 μέτρα, με την τεχνολογία να επιτρέπει δυνητικά πολύ μεγαλύτερα ύψη στο μέλλον, έως και στη στρατόσφαιρα.
Το σύστημα διαθέτει οπτική ίνα στο καλώδιο πρόσδεσης, επιτρέποντας ασφαλή μεταφορά δεδομένων χωρίς παρεμβολές ή ηλεκτρονική παραβίαση. Μπορεί να λειτουργήσει ως πλατφόρμα επιτήρησης, ηλεκτρονικού πολέμου, αναμεταδότης επικοινωνιών, ακόμη και ως ραντάρ για έγκαιρη προειδοποίηση επιθέσεων με drones και πυραύλους cruise. Με την ικανότητα μεταφοράς οπλικών ή ανιχνευτικών φορτίων, προσφέρει στην Τουρκία σημαντικά πλεονεκτήματα σε πεδία όπως το Αιγαίο και η Αν. Μεσόγειος.
Η απειλή για την Ελλάδα έγκειται ακριβώς στην προοπτική χρήσης ενός τουρκικού αερόστατου (μπαλονιού) σε πολύ μεγάλα υψόμετρα, εκτός της εμβέλειας των ελληνικών μαχητικών και των αντιαεροπορικών πυραύλων. Σε τέτοιο επιχειρησιακό ύψος, τα ελληνικά Rafale, F-16 ή αντιαεροπορικά συστήματα δεν θα μπορούν να πλήξουν το αερόστατο – γεγονός που θα αφήσει την Ελλάδα εκτεθειμένη σε συνεχείς παρακολουθήσεις, υποκλοπές ή ακόμη και επιθετικές ενέργειες τύπου ηλεκτρονικού πολέμου. Το GÖKÇERİ δεν είναι απλώς ένα νέο μέσο. Είναι ένα μεταβατικό όπλο για την επόμενη γενιά συγκρούσεων – και η Αθήνα οφείλει να προετοιμαστεί κατάλληλα.
Θυμίζεται το περιστατικό τον Φεβρουάριο του 2023, ένα τεράστιο αερόστατο κινεζικής προέλευσης εντοπίστηκε πάνω από την πολιτεία της Μοντάνα, σε υψόμετρο που εκτιμάται μεταξύ 18.000 και 20.000 μέτρων. Η εμφάνισή του προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση, όχι μόνο για τη σιωπηλή και ανεμπόδιστη πορεία του πάνω από αμερικανικό έδαφος, αλλά κυρίως για την αδυναμία των ΗΠΑ να το καταρρίψουν άμεσα.
Το αερόστατο πέταγε πολύ ψηλότερα από τα επιχειρησιακά όρια των περισσότερων αντιαεροπορικών συστημάτων και δεν εξέπεμπε «καθαρή» ραντάρ ή θερμική υπογραφή, με αποτέλεσμα να μην εντοπίζεται εύκολα. Επιπλέον, δεν αναγνωρίστηκε εξ αρχής ως απειλή – δεν ήταν επανδρωμένο, δεν μετέφερε όπλα και φαινομενικά δεν παραβίαζε τους κανόνες εμπλοκής. Τελικά, καταρρίφθηκε πάνω από τον Ατλαντικό, αφού είχε ήδη διασχίσει μεγάλο μέρος των ΗΠΑ, έχοντας ολοκληρώσει την αποστολή του.
Η ανησυχία της Δύσης δεν ήταν τυχαία: το αερόστατο έφερε πολλαπλές κεραίες και panels συλλογής σήματος, πιθανότατα ένα φορητό ραντάρ σύνθετου ανοίγματος (SAR) για γεωτοποθέτηση και δυνατότητα σύνδεσης με δορυφόρους ή σταθμούς εδάφους. Ουσιαστικά, χρησιμοποιήθηκε για ηλεκτρονική κατασκοπεία και λεπτομερή χαρτογράφηση ραδιοσυχνοτήτων, ανοίγοντας νέο κεφάλαιο στον άτυπο “πόλεμο των αιθέρων”.
Τα στρατοσφαιρικά αερόστατα δεν είναι «τεχνολογία του παρελθόντος». Αντιθέτως, είναι νέα στρατηγικά όπλα ηλεκτρονικού πολέμου και επιτήρησης με εξαιρετικά χαμηλό κόστος και μεγάλο πολιτικο-στρατιωτικό αντίκτυπο. Η Τουρκία με το GÖKÇERİ κάνει βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.
Διαβάστε επίσης:
Bayraktar: Το Κουβέιτ πήρε 18 Bayraktar TB2 και 1.800 πυρομαχικά MAM-L της Roketsan
