Η ανακήρυξη ΑΟΖ από την Ελλάδα, ιδιαίτερα στα νότια της Κρήτης και στο Ιόνιο, ενεργοποίησε αναμενόμενες αλλά έντονες αντιδράσεις από την Τουρκία. Το μόνο θαλάσσιο τμήμα που απομένει για την ολοκλήρωση της ελληνικής στρατηγικής είναι το Αιγαίο και η Νοτιοανατολική Μεσόγειος. Και αυτό ακριβώς είναι που φοβίζει την Άγκυρα.
Η Τουρκία βλέπει τη σταδιακή θωράκιση της Ελλάδας μέσω του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού και της ευρωπαϊκής κάλυψης που αυτός προσφέρει, ως γεωπολιτική απειλή. Για αυτόν τον λόγο:
-
Αρνείται κατηγορηματικά το δικαίωμα των νησιών σε πλήρη ΑΟΖ.
-
Προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα με το παράνομο και ανυπόστατο τουρκολιβυκό μνημόνιο.
-
Προβάλλει το casus belli: μια καθαρή απειλή πολέμου, σε περίπτωση που η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια.
Αυτή η απειλή πολέμου, διατυπωμένη επίσημα από την τουρκική Εθνοσυνέλευση, παραβιάζει κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και επιβεβαιώνει ότι η Τουρκία δεν επιδιώκει ειρηνική επίλυση αλλά επιβολή διά της ισχύος.
Η Άγκυρα συνεχίζει να προβάλλει τη θεωρία της “Γαλάζιας Πατρίδας”, διεκδικώντας σχεδόν το μισό Αιγαίο και περιοχές από την Ανατολική Κρήτη έως την Κύπρο, σε μια προσπάθεια γεωστρατηγικού εγκλωβισμού της Ελλάδας.
Η πραγματικότητα, όμως, είναι αμείλικτη:
-
Η Ελλάδα έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να ανακηρύξει ΑΟΖ με βάση τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) του 1982, την οποία έχει αποδεχτεί και εφαρμόζει.
-
Η Τουρκία δεν έχει υπογράψει ούτε αποδεχθεί τη Σύμβαση, και παραμένει εκτός του διεθνούς νομικού πλαισίου.
Η μοναδική απάντηση στον τουρκικό εκβιασμό είναι η ολοκλήρωση της ελληνικής στρατηγικής:
-
Ανακήρυξη ΑΟΖ στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο,
-
Επέκταση στα 12 ν.μ. όπου είναι εφικτό,
-
Πολυμερής υποστήριξη σε Ε.Ε. και ΟΗΕ.
Γιατί όσο καθυστερεί η Ελλάδα, τόσο η Τουρκία επιχειρεί να παρουσιάσει τετελεσμένα. Κι όσο φοβάται η Άγκυρα, τόσο πιο αποφασισμένοι πρέπει να είμαστε εμείς.
