Την ώρα που η Ανατολική Μεσόγειος φλέγεται και το Αιγαίο θυμίζει σκακιέρα με τα κομμάτια έτοιμα για σύρραξη, ακούμε για «μικρό ναυτικό» και «συγκρατημένες λύσεις». Σε εποχές που θυμίζουν παραμονές Παγκοσμίου Πολέμου, η έννοια της μετριοπάθειας στις ένοπλες δυνάμεις φαντάζει όχι απλώς ξεπερασμένη αλλά επικίνδυνα αφελής.
Η γεωγραφία του ελληνικού αρχιπελάγους, η διασπορά των νησιών, οι αποστάσεις και οι ρυθμοί αντίδρασης απαιτούν ισχύ και ευελιξία – όχι θεωρίες περί ελαφριάς παρουσίας. Τα ναυτικά κράτη δεν επιβιώνουν με «λίγο από όλα», αλλά με στόλο που μπορεί να χτυπήσει πρώτος και να ελέγξει τη θάλασσα. Το να μιλά κανείς για «μικρό ναυτικό» σε αυτή τη συγκυρία είναι ασυγχώρητη απερισκεψία.
Η ιστορία είναι αμείλικτη με όσους την αγνοούν. Και η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να εκπαιδεύεται στα λάθη της.
Διαβάστε επίσης:
Rafale με δεξαμενές, Neuron UCAV και AAROK MALE στο προσκήνιο
