Στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού των φρεγατών MEKO 200HN του Πολεμικού Ναυτικού, εξετάζεται σοβαρά και η αναβάθμιση ή η αντικατάσταση του κύριου ναυτικού πυροβόλου. Οι υφιστάμενες μονάδες είναι εξοπλισμένες με το αξιόπιστο OTO Melara 76mm Super Rapid, το οποίο ωστόσο θεωρείται σήμερα επιχειρησιακά ξεπερασμένο χωρίς την υποστήριξη έξυπνων πυρομαχικών ή σύγχρονων συστημάτων ελέγχου πυρός. Η ενδεχόμενη αναβάθμισή του στην έκδοση Strales, που υποστηρίζει πυρομαχικά DART και καθοδηγούμενες βολές κατά υπερηχητικών στόχων, είναι ένα από τα βασικά σενάρια.
Μια ακόμη λύση που συζητείται είναι το ολοκαίνουργιο Leonardo 76/62 Sovraponte, το οποίο αποτελεί ελαφρύτερη και πιο σύγχρονη εκδοχή του Strales, με βελτιωμένη εργονομία, μικρότερη απαίτηση χώρου κάτω από το κατάστρωμα και δυνατότητα πλήρους ενσωμάτωσης εξελιγμένων πυρομαχικών. Το Sovraponte διαθέτει επίσης δυνατότητα λειτουργίας ως CIWS με σενάρια αυτόματης εμπλοκής στόχων όπως UAV, μικρά ταχύπλοα και πυραύλους cruise, γεγονός που καθιστά την επιλογή του ιδιαίτερα δελεαστική για πλοία με περιορισμένο χώρο εκσυγχρονισμού, όπως οι MEKO.
Άλλες επιλογές που φαίνεται να μελετώνται συμπληρωματικά ή εναλλακτικά είναι τα Millennium Gun 35mm της Rheinmetall/Oerlikon, ως σύστημα εγγύς άμυνας (CIWS), ενώ η ενσωμάτωση βαρύτερων συστημάτων όπως το BAE Mk 45 Mod 4 (127mm) θεωρείται εξαιρετικά δύσκολη λόγω περιορισμών χώρου και βάρους, παρά τη σημαντική τους ισχύ.
Η τελική επιλογή θα κριθεί βάσει κόστους, επιχειρησιακής ευελιξίας, διαλειτουργικότητας με τα νέα συστήματα μάχης των MEKO και φυσικά της διαθεσιμότητας από πλευράς βιομηχανίας. Το μόνο βέβαιο είναι ότι το Π.Ν. στοχεύει σε σύγχρονες λύσεις που παρέχουν ικανότητα εναντίον UAV και ταχυκίνητων στόχων, χωρίς να απαιτούν ριζικές μετατροπές στον ήδη περιορισμένο χώρο των MEKO.
Την ίδια ώρα, απορίας άξιο και ενδεχομένως ανησυχητικό, είναι το γεγονός ότι δεν προκρίνεται ούτε καν μια μερική αναβάθμιση των φρεγατών τύπου S, τη στιγμή που το Πολεμικό Ναυτικό αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα αριθμητικής επάρκειας μονάδων πρώτης γραμμής.
Οι φρεγάτες τύπου S (Kortenaer/Ελληνοποίησης) αποτελούν εδώ και δεκαετίες βασικό κορμό του Στόλου. Παρότι έχουν περάσει τα 40 έτη σε υπηρεσία, οι συγκεκριμένες μονάδες έχουν δεχθεί στο παρελθόν εκσυγχρονιστικά πακέτα (π.χ. STIR, TACTICOS) και διαθέτουν πλέον αξιόλογο επίπεδο ηλεκτρονικών και επιχειρησιακής συνοχής, με κάποιες από αυτές να βρίσκονται σε σαφώς καλύτερη κατάσταση από ορισμένες MEKO.
Μια στοχευμένη, χαμηλού κόστους αναβάθμιση, περιορισμένη ίσως σε συστήματα επικοινωνιών, CMS, ραντάρ επιφανείας/αέρος, ηλεκτροπτικά και βελτιώσεις στο ECM/ESM, θα μπορούσε να προσφέρει 3-4 επιπλέον αξιόπλοες φρεγάτες για ακόμη 5–8 έτη. Αυτό ακριβώς είναι το χρονικό παράθυρο στο οποίο το Π.Ν. προβλέπεται να αντιμετωπίσει πιέσεις έως την επιχειρησιακή ένταξη των (πλήρως εκσυγχρονισμένων MEKO και των νέων φρεγατών FDI).
Το επιχείρημα ότι είναι υπέργηρες δεν στέκει απόλυτα, καθώς πολλά ευρωπαϊκά ναυτικά (όπως το ολλανδικό και το βελγικό) εξακολουθούν να χρησιμοποιούν πλοία ίδιας κλάσης με ανάλογες ή και ελαφρύτερες αναβαθμίσεις.
Διαβάστε επίσης:
Οι υπερ- βόμβες της Τουρκίας με διείσδυση 90 μέτρων και δύναμη τριπλάσια από τις συμβατικές
