LANTIRN: Το παρωχημένο ατρακτίδιο που πρέπει να αποσυρθεί άμεσα από την Πολεμική Αεροπορία

Το σύστημα LANTIRN (Low Altitude Navigation and Targeting Infrared for Night) αποτέλεσε έναν από τους πιο καθοριστικούς τεχνολογικούς σταθμούς για την Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ) τη δεκαετία του ’90, εξοπλίζοντας τα F-16 Block 50 με δυνατότητες νυχτερινής πτήσης και καθοδήγησης όπλων.

Αποτελείται από δύο διακριτά υποσυστήματα:

• Το AN/AAQ-13 για πλοήγηση σε χαμηλό ύψος

• Το AN/AAQ-14 για σκόπευση και καθοδήγηση λέιζερ

Ωστόσο, ενώ κάποτε πρόσφερε πλεονέκτημα, σήμερα η χρήση του είναι περιοριστική και προβληματική. Το βάρος των ατρακτιδίων, το χαμηλό επίπεδο ανάλυσης, η περιορισμένη εμβέλεια λέιζερ (έως 24 χλμ.) και η απουσία ψηφιακής επεξεργασίας εικόνας, το καθιστούν τεχνολογικά ξεπερασμένο.

Η ΠΑ σήμερα διαθέτει 61 ατρακτίδια παλαιών τύπων (LANTIRN και LITENING I/II ALD), με τα περισσότερα να είναι ήδη απαρχαιωμένα. Το LANTIRN, με αρχική προμήθεια από το 1993, είναι πλέον εκτός παραγωγής, με ανύπαρκτη τεχνική υποστήριξη.

Ακόμη και σε καιρό ειρήνης, η ύπαρξή του στον επιχειρησιακό σχεδιασμό δημιουργεί κενά. Η ακρίβεια στόχευσης και η λειτουργία αισθητήρων δεν επαρκούν για να ανταποκριθούν στις σύγχρονες αποστολές – ειδικά όταν απέναντί μας βρίσκεται μια Τουρκία που εξοπλίζεται με νέα F-16 Viper και προηγμένα ατρακτίδια Sniper.

Η διατήρηση των LANTIRN στον στόλο της ΠΑ αποτελεί ρίσκο επιχειρησιακό και τεχνολογικό. Η ανάγκη για στροφή σε συστήματα όπως το Sniper ATP ή νέες εκδόσεις του LITENING, είναι πλέον στρατηγική αναγκαιότητα. Κάθε καθυστέρηση μεταφράζεται σε απώλεια υπεροχής στον αέρα – κάτι που η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να επιτρέψει.