Η πιθανή σύγκρουση του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία δεν θα είναι ένας συμβατικός πόλεμος. Θα χαρακτηρίζεται από ταχύτητα, τεράστια αριθμητική υπεροχή και διαρκείς αλλαγές στο λογισμικό. Σμήνη φθηνών drones, συνεχόμενα πλήγματα με πυραύλους και μεταβαλλόμενοι ηλεκτρονικοί πόλεμοι θα καθορίσουν την επιβίωση στο πεδίο μάχης. Το ΝΑΤΟ πρέπει να προετοιμαστεί για μια τέτοια δυναμική σύγκρουση και όχι για αργές, πλην εντυπωσιακές αλλά και συνάμα περιορισμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Η τρέχουσα κατάσταση και οι βελτιώσεις
Οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ αυξάνουν τις αμυντικές δαπάνες και ενισχύουν την παραγωγή πυρομαχικών και άμυνας (αναχαίτιση). Ο στόχος του 2% για τις αμυντικές δαπάνες εφαρμόζεται πλέον ουσιαστικά, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για εκπαίδευση, επάρκεια αποθεμάτων πυρομαχικών κι όπλων όπως και για πολιτική αποφασιστικότητα. Παρόλα αυτά, η Ρωσία λειτουργεί με λογική οικονομίας πολέμου, δίνοντας προτεραιότητα στον όγκο, ενώ το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να αγοράζει με «ειρηνικούς» ρυθμούς.
Πολυετή συμβόλαια και οικονομικές λύσεις
Για να ανταγωνιστεί τη Ρωσία το ΝΑΤΟ, πρέπει να δεσμευτεί σε πολυετή προμήθεια εξοπλισμού, να προτιμήσει φθηνά αλλά αποτελεσματικά μέσα και να ενσωματώσει soft-kill λύσεις όπως παραπλάνηση και ηλεκτρονικό jamming. Οι δίκτυα επισκευής και οι ταχείες ενημερώσεις λογισμικού πρέπει να θεωρούνται μέρος της μάχιμης ισχύος.
Σύστημα προστασίας από drone
Τα συστατικά της σύγκρουσης
Η παραγωγή drones και πυραύλων καθορίζει τον ρυθμό μάχης. Η Ρωσία διαθέτει μεγάλες ποσότητες, αναγκάζοντας σε εξαντλητική χρήση των αντι-drone προστασίας. Η δυτική παραγωγή αυξάνεται, αλλά περιορίζεται από τη γραφειοκρατία και τις ελλείψεις κρίσιμων εξαρτημάτων, με αποτέλεσμα η ετοιμότητα να μην είναι επαρκής σε κρίσιμες στιγμές.
Ποιότητα και λειτουργικότητα
Η ποιότητα του ΝΑΤΟ — αεροσκάφη, ραντάρ, δίκτυα διοίκησης — δίνει πλεονέκτημα, αλλά αυτό μετράει μόνο αν τα συστήματα συνεχίζουν να λειτουργούν άρτια κάτω από ηλεκτρονική πίεση και επιθέσεις από σμήνη drones.
Βιομηχανική αντοχή και λογισμικό
Η βιομηχανική ικανότητα είναι κρίσιμη: απαιτούνται παραγωγικές γραμμές για βλήματα και εκρηκτικά, ακριβείς βιομηχανίες για «αναχαιτιστές» και seekers, και ισχυρή ανάπτυξη λογισμικού για αυτονομία και γρήγορες ενημερώσεις. Απαιτούνται επενδύσεις στις εφοδιαστικές αλυσίδες και πολυετή συμβόλαια που επιτρέπουν συνεχή εκμάθηση και βελτιώσεις.
Επισκευές και υποστήριξη
Η Ουκρανία απέδειξε ότι τα διασκορπισμένα δίκτυα επισκευής διατηρούν την ικανότητα μάχης, όταν η αλυσίδα εφοδιασμού καταρρέει. Το ΝΑΤΟ πρέπει να δημιουργήσει προωθημένα κέντρα επισκευής, συστήματα ενέργειας και επικοινωνιών που μπορούν να χωρέσουν αλλά και μεταφερθούν σε κοντέινερ, όπως και στην επάρκεια σε κρίσιμα ηλεκτρονικά εξαρτήματα και πυρομαχικά.
Στρατηγική: μαζική κλίμακα αντί για ακριβά θαύματα
Το κρίσιμο μάθημα είναι ότι το φθηνό και λειτουργικό σύστημα αναχαίτισης ενός πανάκριβου συστήματος άμυνας όταν αμύνεται για ένα μικρό στόχο. Η στρατηγική πρέπει να επικεντρωθεί στη μάζα, στη γρήγορη παραγωγή και στην οικονομία του κόστους, ώστε οι δυνάμεις να παραμένουν μάχιμες και ανθεκτικές.
Άρμα μάχης M1 Abrams παρέχει ασφάλεια κατά τη διάρκεια της άσκησης πεδίου της Λόχου Συνδυασμένων Όπλων (Φωτογραφία του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ από τον Cpl. Justin T. Updegraff)
Τι πρέπει να γίνει τώρα
Το ΝΑΤΟ πρέπει να προχωρήσει σε πολυετείς επενδύσεις κατασκευής πολυάριθμων drones, να μειώσει τους κύκλους ανάπτυξης λογισμικού σε εξαμηνιαία βάση και να ενισχύσει την παραγωγή φθηνών και επαναλαμβανόμενων μέσων. Με ανθεκτικά δίκτυα αισθητήρων, γρήγορη σύντηξη δεδομένων και διασκορπισμένες δυνατότητες επισκευής (μονάδες κοντέινερ), ο ρυθμός που σήμερα φαντάζει πλεονέκτημα της Ρωσίας μπορεί να μετατραπεί σε στρατηγικό πλεονέκτημα του ΝΑΤΟ.
Αν το ΝΑΤΟ ανεβάσει τις γραμμές παραγωγής, μειώσει τους κύκλους λογισμικού (updates) και εξασφαλίσει αξιόπιστα δίκτυα επισκευής, η ανθεκτικότητα και η μαζική κλίμακα θα καθορίσουν την επιτυχία στον επόμενο πόλεμο drone-πυραύλων.
Το παραπάνω βασίζεται σε άρθρο του Dr. Andrew Latham για το National Security Journal.
Διαβάστε επίσης:
Ρωσία
