Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Ανάπτυξης Εξοπλισμών (ΜΠΕΑ) δεν είναι απλώς ένας τεχνικός κατάλογος εξοπλιστικών αγορών. Είναι ο καθρέφτης της αμυντικής στρατηγικής της χώρας για τα επόμενα πέντε χρόνια. Και σε αυτό το καθοριστικό έγγραφο αποτυπώνονται, για πρώτη φορά τόσο ξεκάθαρα, πολιτικές αποφάσεις που δεν φαίνεται να έχουν προκύψει από συνεννόηση με τα Επιτελεία.
Στην περίπτωση του Πολεμικού Ναυτικού, η νέα στρατηγική γραμμή που έχει χαράξει ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας προκαλεί ερωτήματα. Παρά το γεγονός ότι το ΠΝ έχει διαμορφώσει τη δική του ατζέντα για τα υποβρύχια και τα μέσα που χρειάζεται ώστε να καλύψει τα κενά του στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, το νέο ΜΠΕΑ δείχνει πως προκρίνονται προγράμματα που εντάσσονται σε μια ευρύτερη φιλοσοφία αποστολών εκτός των παραδοσιακών πεδίων ενδιαφέροντος.
Ο ίδιος ο Δένδιας, άλλωστε, σε παρεμβάσεις του στη Βουλή, έχει αφήσει να εννοηθεί ότι επιθυμεί ένα Πολεμικό Ναυτικό με ρόλο πιο «διεθνιστικό», ικανό να προβάλλει ισχύ πέρα από τα εθνικά σύνορα. Το πρόβλημα όμως είναι πως αυτή η αλλαγή πορείας δεν έχει συζητηθεί επί της ουσίας με το ΠΝ. Και, όπως φαίνεται, ακόμα και σήμερα το Ναυτικό δεν έχει πλήρως συνειδητοποιήσει πως του έχει ανατεθεί ένας νέος ρόλος, χωρίς να ερωτηθεί ποτέ αν έχει τα μέσα – ή τη βούληση – να τον φέρει εις πέρας.
Σε αυτό το πλαίσιο, το ΜΠΕΑ αποτυπώνει όχι μόνο εξοπλιστικές προτεραιότητες, αλλά και μια σιωπηρή μετατόπιση στρατηγικού προσανατολισμού. Και αυτή η μετατόπιση, όσο δεν συνοδεύεται από διάλογο και συναίνεση με τα Επιτελεία, κινδυνεύει να δημιουργήσει ρωγμές στη συνοχή του αμυντικού σχεδιασμού της χώρας.
Διαβάστε επίσης:
Τουρκία: Ετοιμάζει αντίδραση για τα θαλάσσια πάρκα της Ελλάδας – «Φουλ» για «αόρατα υποβρύχια»
Μπορούν να πετάξουν τα ελληνικά F-4 στο διάστημα;
