Ο τουρκικός κινητήρας TF35000 και ο μύθος της ισχύος τύπου F-22

Η τουρκική αφήγηση γύρω από τον κινητήρα TF35000 έχει πάρει φωτιά και παρουσιάζεται ως η «κίνηση» που θα ακυρώσει κάθε εξωτερικό σχέδιο ανάσχεσης του μαχητικού Kaan. Στην πραγματικότητα, αυτό που βλέπουμε είναι η πιο φιλόδοξη – και ταυτόχρονα επισφαλής – προσπάθεια της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας: να περάσει από τον ρόλο του συναρμολογητή στον ρόλο του κατασκευαστή ενός κινητήρα κατηγορίας F-22.

Ο TF35000, με στοχευμένη ώση 35.000 lbf, παρουσιάζεται στη δημόσια συζήτηση σαν ισοδύναμος του Pratt & Whitney F119 του F-22 Raptor. Στα χαρτιά, η σύγκριση εντυπωσιάζει. Ο κινητήρας του Eurofighter EJ200 σταματά στις 26.000 lbf, ο M88 του Rafale στις 17.000–20.000 lbf ενώ οι ισχυρότερες εκδόσεις του F110 του F-16 φτάνουν περίπου στις 29.000 lbf. Αν όμως κοιτάξει κανείς βαθύτερα, η απόσταση ανάμεσα στις αριθμητικές προδιαγραφές και στην πραγματική αεροπορική υπεροχή είναι τεράστια.

Ο σχεδιασμός ενός κινητήρα είναι μόνο το πρώτο βήμα. Η αξιοπιστία, ο χρόνος ζωής, η συμπεριφορά σε υψηλές θερμοκρασίες, η σταθερότητα σε υπερηχητικές επιδόσεις και η ικανότητα να ενσωματωθεί σε ένα μαχητικό stealth είναι το πραγματικό τεστ. Αυτά θέλουν δεκαετίες τεχνογνωσίας, τεράστιες υποδομές και δεκάδες χιλιάδες ώρες πτητικών δοκιμών. Η Τουρκία επιχειρεί κάτι που έκαναν οι ΗΠΑ σε διάστημα 25–30 ετών.

Παρ’ όλα αυτά, το πρόγραμμα δείχνει πολιτικά και στρατηγικά σημασία. Η Άγκυρα επιδιώκει να αποκτήσει πλήρη αυτονομία στον πιο κρίσιμο τομέα, στους κινητήρες, όπου εξαρτάται ακόμη από ξένες άδειες. Αν ο TF35000 καταφέρει να φτάσει σε λειτουργικό επίπεδο, τότε το Kaan θα έχει όντως μια «καρδιά» που δεν μπορεί να ελεγχθεί από κανέναν εκτός Τουρκίας.

Δεν είμαστε όμως ακόμη εκεί. Οι Τούρκοι μπορούν να δηλώνουν ότι «φτιάχνουν κινητήρα επιπέδου F-22», αλλά το βουνό που έχουν μπροστά τους είναι πολύ μεγαλύτερο από την επικοινωνία που το συνοδεύει.