Η εμπειρία των πολέμων στην Ουκρανία και στη Γάζα αποκάλυψε ότι τα drones δεν είναι πια περιφερειακή απειλή αλλά το κύριο όπλο του πεδίου. Για την Ελλάδα το ζήτημα γίνεται υπαρξιακό. Τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και οι αεροπορικές βάσεις μπορούν να βρεθούν αντιμέτωπα με σμήνη από UAV και περιφερόμενα πυρομαχικά που κοστίζουν ελάχιστα αλλά προκαλούν στρατηγικές ζημιές.
Η Τουρκία επενδύει σε Bayraktar, Akinci και Kizilelma, ενώ αναπτύσσει και φθηνά kamikaze drones όπως το Alpagu και το Kargu. Η αντιμετώπιση μιας τέτοιας απειλής δεν μπορεί να βασιστεί μόνο σε συμβατικά αντιαεροπορικά συστήματα. Απαιτείται πολυεπίπεδη άμυνα που θα συνδυάζει αισθητήρες, παρεμβολές, κατευθυνόμενη ενέργεια και φυσικά γρήγορη απόκριση με ανθρώπινο έλεγχο.
Συστήματα όπως τα γερμανικά Skynex με τα αυτόματα πυροβόλα 35 χιλιοστών, οι παρεμβολείς Spectrum και οι λύσεις λέιζερ που ήδη δοκιμάζονται σε ΝΑΤΟϊκό επίπεδο μπορούν να αποτελέσουν κρίσιμα εργαλεία. Παράλληλα, η ανάπτυξη ελληνικών λύσεων ηλεκτρονικού πολέμου και η συνεργασία με Ισραήλ και Γαλλία δείχνουν τον δρόμο.
Η ουσία είναι μία. Χωρίς ολοκληρωμένη anti-drone ασπίδα τα νησιά και οι βάσεις κινδυνεύουν να καταστούν εύκολος στόχος. Η επένδυση πρέπει να είναι άμεση, στοχευμένη και με σαφή επιχειρησιακό δόγμα. Η νέα μάχη του Αιγαίου δε θα κριθεί μόνο σε θάλασσα και αέρα αλλά και στον αόρατο πόλεμο με τα drones.
Διαβάστε επίσης:
Τρόμαξαν οι Τούρκοι από το MQ-9A γεμάτο με τα δολοφονικά Switchblade 600 – Το ελληνικό σενάριο