Η αποτυχία της ιρανικής αεράμυνας να αναχαιτίσει την ισραηλινή επιδρομή, με JDAM, GBU-28, Rampage και Popeye να πλήττουν στρατηγικούς στόχους, δεν σημαίνει ότι η Τεχεράνη έμεινε άοπλη. Το Ιράν διαθέτει τεράστιο οπλοστάσιο πυραύλων, σε αριθμούς που προκαλούν ανησυχία ακόμα και στις ΗΠΑ.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις δυτικών υπηρεσιών:
-
Το Ιράν έχει περισσότερους από 3.000 βαλλιστικούς πυραύλους, οι περισσότεροι εκ των οποίων μπορούν να πλήξουν στόχους σε ακτίνα έως 2.000 χλμ.
-
Οι βασικοί τύποι περιλαμβάνουν Shahab-3, Fateh-110, Zolfaghar, Sejjil, αλλά και τους νεότερους Kheibar Shekan και Emad.
-
Πολλά από τα συστήματα μεταφέρονται σε υπόγειες αποθήκες και σιλό, τα οποία είναι δύσκολο να εντοπιστούν και να πληγούν προληπτικά.
-
Πολλά πυραυλικά συστήματα έχουν αναβαθμιστεί με τεχνολογίες τελικής καθοδήγησης, όπως INS/GPS και οπτική αναγνώριση στόχου (TV/IR seekers).
Η μεγάλη διαφορά από άλλα κράτη της περιοχής είναι πως το Ιράν δεν εξαρτάται από ξένες προμήθειες – η παραγωγή είναι σχεδόν πλήρως εγχώρια και συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς, ακόμα και υπό κυρώσεις.
Παράλληλα, η ικανότητα μαζικής εκτόξευσης (salvo tactics) από κινητές πλατφόρμες, σε συνδυασμό με την υποστήριξη drone-σμηνών και πυραύλων cruise (π.χ. Soumar), καθιστούν τον ιρανικό μηχανισμό επικίνδυνο για Ισραήλ, ΗΑΕ, Σ. Αραβία και βάσεις των ΗΠΑ στην περιοχή.
Η ισραηλινή πολεμική αεροπορία κατάφερε, μεν, ένα ισχυρό πρώτο πλήγμα. Όμως, η δυνητική απάντηση του Ιράν μέσω αυτών των αποθεμάτων, είναι το στοιχείο που διατηρεί τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σε κατάσταση επιφυλακής.
