Το Rafale έχει καθιερωθεί ως ένα από τα πιο προηγμένα μαχητικά πολλαπλών ρόλων στον κόσμο, ωστόσο η γενική αξιολόγηση των δυνατοτήτων του φέρνει στο φως ορισμένα σημαντικά ελαττώματα που περιορίζουν την εικόνα του. Ένα από τα πλέον συχνά αναφερόμενα μειονεκτήματα αφορά την περιορισμένη χαμηλή παρατηρησιμότητα, καθώς το Rafale δεν διαθέτει τα πλήρη χαρακτηριστικά stealth νεότερων μαχητικών. Το Rafale παραμένει αεροσκάφος τέταρτης και μισής γενιάς, με βελτιστοποιημένες λύσεις αλλά χωρίς να φτάνει στο επίπεδο stealth που χαρακτηρίζει μαχητικά όπως το αμερικανικό F 35 ή το κινεζικό J 20.

Ένα δεύτερο σημείο αφορά τα ραντάρ. Για αρκετά χρόνια το Rafale βασιζόταν στο παλαιότερο σύστημα PESA ενώ το AESA εισήχθη με καθυστέρηση και παραμένει μικρότερο και λιγότερο ισχυρό από αντίστοιχα αμερικανικά συστήματα. Παράλληλα, το υψηλό κόστος ιδιοκτησίας και χρήσης δημιουργεί πίεση στους προϋπολογισμούς. Σε σύγκριση με επιλογές όπως το Gripen E ή το F 16V, το Rafale θεωρείται πιο δαπανηρό στη συντήρηση και στη διατήρησή του σε επιχειρησιακή κατάσταση.

Η τεχνική διαθεσιμότητα έχει βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια, ωστόσο οι επικρίσεις σχετικά με τη συντήρηση και την ετοιμότητα παραμένουν επαναλαμβανόμενες. Επιπλέον, η ενσωμάτωση περιορισμένων όπλων θεωρείται άλλο ένα μειονέκτημα, καθώς το Rafale είναι προσανατολισμένο κυρίως σε γαλλικά συστήματα και δεν εμφανίζει την ίδια ευελιξία με μαχητικά όπως το F 16 που δέχονται ποικιλία διεθνών όπλων.

Η συνολική εικόνα δείχνει ότι το Rafale είναι ισχυρό και τεχνολογικά προηγμένο, αλλά με συγκεκριμένα όρια που πρέπει να αναγνωριστούν στον σχεδιασμό μελλοντικών επιχειρησιακών δογμάτων.

Με πληροφορίες από το avion-chasse.fr

Διαβάστε επίσης:

Φρεγάτες: 1 δισ. για δύο μεταχειρισμένες FREMM Bergamini ή 1,6 δισ. για τέσσερις καινούργιες Gowind;

Τι αλλάζει στο Ελληνικό Ναυτικό σε μία νέα εποχή με KSS III απέναντι σε Reis και Type 214