Shahed-136 και Ababil-5: Τα φτηνά drones του Ιράν που έσπειραν τον τρόμο

Το Shahed-136 είναι το πλέον γνωστό ιρανικό drone-καμικάζι που χρησιμοποιείται για στοχευμένα πλήγματα με αυτοκαταστροφή. Ανήκει στην κατηγορία των επανδρωμένων από απόσταση συστημάτων που αναγνωρίζουν, κατευθύνονται και προσκρούουν στον στόχο, καταστρέφοντάς τον.

• Εμβέλεια: 1.000 έως 2.500 χλμ. ανάλογα με την παραλλαγή.

• Πολεμική κεφαλή: 36-50 κιλά.

• Κινητήρας: τετρακύλινδρος εμβολοφόρος Mado MD-550, 50 hp.

• Ταχύτητα πτήσης: 150-180 χλμ./ώρα.

• Ύψος επιχειρησιακής πτήσης: 4.000-6.000 πόδια.

• Σύστημα καθοδήγησης: GPS/GLONASS με κυκλικό σφάλμα (CEP) 10-30 μέτρα.

Το Shahed-136 χρησιμοποιήθηκε μαζικά στον πόλεμο του 2025, με πάνω από 200 εκτοξεύσεις κατά ισραηλινών στόχων. Παρά την ευκολία αναχαίτισής του από το Iron Dome, περίπου το 10-20% των drones έφτασαν τον στόχο τους.

Η Ρωσία έχει ήδη υιοθετήσει το Shahed με την ονομασία Geran-2, και το κατασκευάζει με άδεια, αποδεικνύοντας τη διεθνή επιτυχία του ιρανικού σχεδίου.

Ababil-5: Το επόμενο βήμα των Ιρανών

Το Ababil-5 είναι το πιο σύγχρονο UAV της οικογένειας Ababil και κατασκευάζεται από την Iran Aircraft Manufacturing Industrial Company (HESA). Αποτελεί πολλαπλασιαστή ισχύος, όχι απλώς ένα drone-στόχο.

• Κινητήρας: Rotax 915 iS, υψηλής απόδοσης.

• Ωφέλιμο φορτίο: 150 κιλά.

• Εμβέλεια: 2.000 χλμ.

• Οπλισμός: Βλήματα Almas (αντιαρματικά) και Qaem (καθοδηγούμενα).

• Χρόνος παραμονής στον αέρα: Έως 10 ώρες.

• Δυνατότητα μεταφοράς: Περισσότερα από ένα όπλα.

Το Ababil-5 παρουσιάστηκε επίσημα στις 18 Απριλίου 2022 σε στρατιωτική παρέλαση στην Τεχεράνη, και έκτοτε αποτελεί τον βασικό φορέα precision-strike του Ιράν, εναλλακτικό των βαλλιστικών όπλων.

Φθηνά, φονικά και μαζικά

Η μεγάλη επιτυχία των Shahed-136 και Ababil-5 δεν είναι η τεχνολογική υπεροχή – είναι το χαμηλό κόστος και η μαζική παραγωγή:

• Επιτρέπουν στο Ιράν να «πλημμυρίζει» το πεδίο μάχης με δεκάδες στόχους.

• Επιβαρύνουν συνεχώς τα αντιπυραυλικά συστήματα του αντιπάλου.

• Έχουν χαμηλές απαιτήσεις συντήρησης και μεγάλο χρόνο παραμονής.

Στην πράξη, το Ιράν μετέτρεψε τα UAV του σε στρατηγικά όπλα, πλήττοντας ακόμη και υψηλής σημασίας στόχους με δυσανάλογα χαμηλό κόστος ανά μονάδα.

Συμπέρασμα

Τα Shahed-136 και Ababil-5 δεν είναι παιχνίδια του φτωχού συγγενή. Είναι μέσα στρατηγικής φθοράς, ιδανικά για πόλεμο εξάντλησης. Το Ιράν απέδειξε ότι ακόμη και χωρίς αεροπορική υπεροχή, μπορεί να χτυπά με ακρίβεια και επιμονή, προκαλώντας συνεχείς απώλειες και πίεση.

Η αεράμυνα του Ισραήλ άντεξε — αλλά με κόστος. Το μάθημα είναι ξεκάθαρο: η επόμενη σύγκρουση δεν θα κριθεί μόνο στους αιθέρες, αλλά και στις σκιές των drones.