Η Άγκυρα έχει χαράξει εδώ και χρόνια ένα φιλόδοξο σχέδιο για την εξαγωγή της στρατιωτικής της ισχύος όχι μόνο στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, αλλά και στην καρδιά της Ευρώπης. Με όχημα την ολοένα αυξανόμενη παραγωγική ικανότητα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, ο στόχος είναι σαφής: κυριαρχία στους τομείς των drone, των τεθωρακισμένων, των πυραυλικών συστημάτων και των συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου.
Η επιδίωξη της Τουρκίας να αποσπάσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μερίδιο από τα 150 δισεκατομμύρια ευρώ του ευρωπαϊκού πακέτου για την Άμυνα και την Τεχνολογική Καινοτομία προκαλεί ανησυχία – ειδικά σε χώρες που βλέπουν την Άγκυρα όχι ως στρατηγικό εταίρο, αλλά ως γεωπολιτικό ανταγωνιστή. Η ταυτόχρονη προσπάθεια πολιτικής διείσδυσης και οικονομικής εξάρτησης μέσω “τουρκικών” εξοπλισμών, δημιουργεί ερωτήματα για το κατά πόσο η Ευρώπη μπορεί να διατηρήσει συνοχή και αυτόνομη στρατηγική, την ώρα που ο “εξ ανατολών προμηθευτής” προβάλλει ως ενεργός διεκδικητής στο ίδιο της το αμυντικό οικοσύστημα.
Διαβάστε επίσης:
