Κάποτε ήταν μηχανές πολέμου. Τώρα είναι καταφύγια ζωής. Σε διάφορες θάλασσες του κόσμου – από την Ερυθρά Θάλασσα της Αιγύπτου και την Άκαμπα της Ιορδανίας, μέχρι τις ακτές των ΗΠΑ και της Ταϊλάνδης – αρματοφόρα άρματα μάχης αναπαύονται σιωπηλά στον βυθό, μεταμορφωμένα σε τεχνητούς υφάλους.
Η σκηνή είναι τόσο σουρεαλιστική όσο και συγκινητική: δεκάδες σκουριασμένα τανκς ξαπλωμένα στην άμμο, ενώ δύτες γλιστρούν ανάμεσά τους, φωτίζοντας με φακούς τις κρύες επιφάνειες από χάλυβα που πλέον φιλοξενούν σπόγγους, κοράλλια και ψάρια.
Αυτό το «νεκροταφείο» δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας ξεχασμένης μάχης, αλλά ένα σχεδιασμένο περιβαλλοντικό έργο. Τα τανκς βυθίζονται στρατηγικά για να ενισχύσουν τη θαλάσσια ζωή, σε περιοχές με φτωχούς ή κατεστραμμένους πυθμένες.
Μέσα στα χρόνια, οι επιφάνειες των αρμάτων καλύπτονται από πολύχρωμα κοράλλια, προσφέροντας καταφύγιο σε δεκάδες θαλάσσια είδη και συμβάλλοντας στην ανάκαμψη των οικοσυστημάτων.
Υπάρχει κάτι βαθιά ποιητικό σε αυτή τη μεταμόρφωση: τα μέσα της καταστροφής να γίνονται πυλώνες ζωής και ελπίδας.
Οι δύτες που εξερευνούν αυτές τις «υποβρύχιες εγκαταστάσεις» δεν βλέπουν μόνο σκουριασμένο μέταλλο. Βουτούν στην ιστορία, στην αναγέννηση και στο μέλλον της φύσης.
Κι έτσι, ό,τι κάποτε χτίστηκε για να καταστρέφει, τώρα προστατεύει. Στην ησυχία του βυθού, οι πιο θορυβώδεις μηχανές του πολέμου βρήκαν την τελευταία και ίσως πιο όμορφη αποστολή τους.
