Η μοιραία πτώση του Canadair στην Κάρυστο και ο θανάσιμος τραυματισμός των δύο Ελλήνων πιλότων έδωσαν δυστυχώς τον χώρο για ισοπέδωση, όπως αναφέρει ορθά το κείμενο του e-Amyna που έπεσε στην αντίληψη μας.

Από τη μια φυσικά δεν αποτελεί άλλοθι για κανέναν οι δύσκολες συνθήκες στις οποίες επιχειρούσε το Canadair που οδήγησαν στον θάνατο δύο ακόμη Έλληνες πιλότους, όμως από την άλλη δεν πρέπει να ξεχνάμε την αναγκαιότητα των συγκεκριμένων αεροσκαφών που προσφέρουν τα μέγιστα, δυστυχώς κάθε καλοκαίρι.

Παράλληλα, η ανάγκη για αναβάθμιση που είναι δεδομένη, δεν θα πρέπει να μπαίνει στην ίδια κουβέντα με τα εξοπλιστικά προγράμματα της χώρας, τα οποία την οχυρώνουν και στέλνουν μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση.

Παρακάτω σας παραθέτουμε το κείμενο του e-Amyna:

«Με αφορμή το δυστύχημα του CL-215 Canadair στην Κάρυστο, ένας οχετός παραπληροφόρησης πλημμύρισε πάλι τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους:

1. Οι αποστολές των πυροσβεστικών αεροσκαφών είναι εγγενώς επικίνδυνες, λόγω του χαμηλού ύψους πτήσης, των αναταράξεων που προκαλούνται από τα ρεύματα αέρος, του καπνού των πυρκαγιών που περιορίζει την ορατότητα, κ.ά. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που έχουν σημειωθεί 44 απώλειες αεροσκαφών CL-215/415 παγκοσμίως, επί συνόλου 165 που κατασκευάστηκαν.

2. Η εγγενής επικινδυνότητα των αποστολών εναέριας πυρόσβεσης των Canadair αυξάνεται ακόμα περισσότερο λόγω του φιλότιμου και της αυτοθυσίας των χειριστών της Πολεμικής Αεροπορίας, που κατεβαίνουν όσο το δυνατόν χαμηλότερα για να πετύχουν τη μέγιστη αποτελεσματικότητα της ρίψης. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που η ΠΑ έχει θρηνήσει συνολικά 16 χειριστές σε δυστυχήματα με πυροσβεστικά αεροσκάφη (CL-215, CL-415, PZL-18).

3. Αυτή ακριβώς η επικινδυνότητα των αποστολών ήταν η αιτία του δυστυχήματος της Καρύστου. Όπως φαίνεται στο σχετικό βίντεο, λόγω της πολύ χαμηλής πτήσης η δεξιά πτέρυγα του αεροσκάφους ήρθε σε επαφή με δέντρο, με αποτέλεσμα την αποκόλληση του πλωτήρα και πιθανώς τη βλάβη του δεξιού πηδαλίου κλίσεως (aileron), που προκάλεσε απώλεια στήριξης και αδυναμία επαναφοράς του αεροσκάφους από τους χειριστές.

4. Όχι, δεν θα μπορούσαν να αγοραστούν Χ Canadair αντί για τα μαχητικά Rafale που προμηθεύεται η Πολεμική Αεροπορία, διότι δεν υπάρχει ενεργή γραμμή παραγωγής αεροσκαφών Canadair. Η παραγωγή των CL-215 σταμάτησε το 1990 και των CL-415 το 2015. Μετά την απόκτηση της γραμμής παραγωγής από τη Viking Air το 2016 αναμένεται η έναρξη παραγωγής του επόμενου μοντέλου (DHC-515), και η Ελλάδα έχει δηλώσει πρόθεση αγοράς 7 DHC-515 και αναβάθμισης 7 CL-415 σε DHC-515. Αλλά οι πρώτες παραδόσεις αναμένονται (στην καλύτερη περίπτωση) το 2025.

5. Όχι, δεν θα λυνόταν το πρόβλημα με προμήθεια/ενοικίαση ρωσικών Beriev-200 που πλέον δεν είναι διαθέσιμα, όπως επισημαίνουν χαιρέκακα διάφοροι ρωσολάτρες. Τα Beriev-200 έχουν δοκιμαστεί στο ελληνικό περιβάλλον (μισθώνονταν ως το 2021) αλλά τα χαρακτηριστικά τους (μεγάλο μέγεθος, αεριωθούμενα με υψηλή ταχύτητα) περιορίζουν τη χρησιμότητά τους στις ελληνικές συνθήκες (χαράδρες, ρεματιές κλπ.), όπου τα Canadair είναι ιδανικά. Είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό συντριβής ενός Beriev-200 στην Τουρκία (14.8.2021) κατά τη διάρκεια πυρόσβεσης σε πλαγιά βουνού.

6. Όχι, δεν θα μπορούσαν να έχουν εκτινασσόμενα καθίσματα οι χειριστές – απλούστατα γιατί κανένα Canadair στον κόσμο δεν διαθέτει εκτινασσόμενα καθίσματα. Ούτε βέβαια τα Air Tractor, ούτε τα C-130, ούτε τα C-27 διαθέτουν εκτινασσόμενα καθίσματα, που είναι σπάνια σε ελικοφόρα αεροσκάφη. Άλλωστε υπό τις συνθήκες του δυστυχήματος, με την κλίση που πήρε το αεροσκάφος, κανένα εκτινασσόμενο κάθισμα δεν θα βοηθούσε.

7. Όχι, δεν οφείλεται το δυστύχημα στην παλαιότητα του αεροσκάφους. Τα CL-215 της ΠΑ έχουν πράγματι κατασκευαστεί στις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Αλλά το ίδιο ισχύει και για τα CL-215 των ΗΠΑ, του Καναδά, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Τουρκίας που χρησιμοποιούν ακόμα τον τύπο. Κάθε αεροπορικό μέσο που συντηρείται ορθά είναι πλόιμο, ανεξαρτήτως ηλικίας. Και τα ελληνικά CL-215 συντηρούνται σχολαστικά από άριστους μηχανικούς, που ξενυχτούν στα υπόστεγα και στην πίστα της 355 Μοίρας για να αποδώσουν τα αεροσκάφη το επόμενο πρωί, έτοιμα για την επόμενη αποστολή.

8. Η ασχετοσύνη και η ελαφρόμυαλη έκφραση γνώμης για θέματα Πολεμικής Αεροπορίας (και Ενόπλων Δυνάμεων γενικότερα) είναι μόνιμο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας. Όταν όμως φτάνει να προσβάλει το έργο των χειριστών και των μηχανικών και να υποσκάπτει το ηθικό τους σε μια δύσκολη στιγμή, τότε καταντάει αλητεία. Τέτοιες ώρες, η σιωπή είναι προτιμότερη».