Μέσα στο 2022 η Τουρκία άλλαξε την ονομασία της κατά την επιθυμία του Ερντογάν αντικαθιστώντας το Turkey σε Türkiye, όπως δηλαδή αναγράφεται στη χώρα.

Θέλησε να προχωρήσει η Τουρκία σε αυτή την αλλαγή με βάση την εκτίμηση ότι το «διεθνές» όνομα αποτελούσε δυσφήμηση για τη χώρα αφού γινόταν σύνδεση με την γαλοπούλα και παρέπεμπε σε κάτι ανόητο και αφελές.

Αυτό μας έδωσε το ερέθισμα να αναζητήσουμε κι άλλες παρόμοιες αλλαγές που συνέβησαν τα τελευταία 100 χρόνια. Οι περιπτώσεις είναι διαφορετικές καθώς αφορούν είτε γλωσσικό είτε εθνικό ζήτημα. Οπότε καταλαβαίνετε ότι δεν προχώρησε μόνο η Τουρκία σε μια τέτοια απόφαση.

Το 2019 και μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών το γειτονικό μας κράτος αναγνωρίστηκε πλέον επισήμως ως Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας αντί για Δημοκρατία της Μακεδονίας. Την ίδια χρονιά, η Μπούρμα ή Βιρμανία όπως την είχαμε μάθει στην Ελλάδα,  άλλαξε το όνομά της σε Μιανμάρ.

Αν δεν το ξέρετε από το 2018 η Σουαζιλάνδη έχει μετονομαστεί σε Εσουατίνι (είναι Βασίλειο κατά την πλήρη ονομασία της) ενώ το 2017 άλλη μια χώρα της Αφρικής, η Λιβύη άλλαξε το όνομά της σε Κράτος της Λιβύης.

Από το 2016 η επίσημη ονομασία της Τσεχίας είναι Δημοκρατία της Τσεχίας.

Το 2013 η Σομαλία άλλαξε το Δημοκρατική με το Ομοσπονδιακή στην επίσημη ονομασία της ενώ το 2009 η Βολιβία προχώρησε σε κάτι μάλλον ασυνήθιστο αντικαθιστώντας την επίσημη ονομασία από Δημοκρατία της Βολιβίας σε Πολυεθνοτικό Κράτος της Βολιβίας.

Το 2008 το Κόσοβο προσέθεσε τη λέξη Δημοκρατία στην ονομασία του όπως και το Νεπάλ αντίστοιχα το Ομοσπονδιακή Δημοκρατία. Τη λέξη Δημοκρατία όμως την αφαίρεσε το Μαυροβούνιο αφήνοντας «σκέτο» το όνομα της χώρας.

Είχε προηγηθεί (το 2006) ο διαχωρισμός από την Σερβία που έμεινε μόνο με το δικό της όνομα. Το 2002 το Μπαχρέιν από Κράτος έγινε Βασίλειο ενώ το 2002 η Ανατολική Τιμόρ ανεξαρτητοποιήθηκε από την Ινδονησία.

Το 2001 τα νησιά Κομόρος έγιναν Ένωση των Κομόρος και ήταν η πρώτη αλλαγή ονομασίας μέσα στον 21ο αιώνα.

Πάμε τώρα στον 20ο αιώνα για να βρούμε τις περιπτώσεις χωρών που άλλαξαν την ονομασία τους. Η Τουρκία εμφανίζεται και πάλι!

Το 1997 η Δυτική Σαμόα έγινε Ανεξάρτητο Κράτος της Σαμόα ενώ το Ζαΐρ μετονομάστηκε σε Κονγκό. Βεβαίως κατά τη δεκαετία του ’90 είχαμε νέες χώρες που προέκυψαν από τη διάσπαση της ΕΣΣΔ, της Γιουγκοσλαβίας, της Τσεχοσλοβακίας αλλά και την ένωση της Γερμανίας. Όπως και το 1990 ανεξαρτητοποιήθηκε η Ναμίμπια από τη Νότια Αφρική.

Πάμε στο μακρινό 1984 όπου η Άνω Βόλτα μετονομάστηκε σε Μπουρκίνα Φάσο που μεταφράζεται σε «γη των τίμιων ανθρώπων». Το 1999 έγινε Δημοκρατία της Μπουρκίνα αλλά προστέθηκε εκ νέου το Φάσο το 2013.

Το 1980 η Ροδεσία μετονομάστηκε σε Ζιμπάμπουε καθώς ανεξαρτητοποιήθηκε από το Ηνωμένο Βασίλειο όπως και οι Εβρίδες πήραν το όνομα Βανουάτου.

Το 1979 το Αυτοκρατορικό Κράτος του Ιράν έγινε Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν με την επιστροφή του Αγιατολάχ Χομεϊνί ο οποίος μετέτρεψε το κοσμικό Κράτος του Σάχη σε Θρησκευτικό. Το 1937, το Αυτοκρατορικό Κράτος του Ιράν είχε αντικαταστήσει το ιστορικό όνομα της Περσίας.

Σε μια μακρά περίοδο, από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 ως τα μισά της δεκαετίας του ’70 έχουμε ανεξαρτητοποίηση χωρών κυρίως στην Αφρική αλλά και στην Ασία που υπήρξαν επί σειρά ετών αποικίες ευρωπαϊκών χωρών.

Φτάνουμε στο 1949 όπου η Κίνα γίνεται Λαϊκή Δημοκρατία και το Βασίλειο των Χασεμιτών της Ιορδανίας μετονομάζεται σε Υπεριορδανία και τελικά Ιορδανία!

Οι Χασεμίτες θεωρούνται γνήσιοι απόγονοι του Μωάμεθ και το όνομα Χασέμ το διατηρεί μόνο η βασιλική οικογένεια της χώρας. Τέτοια πράγματα.

Επίσης Βασίλειο των Χασεμιτών υπήρξε και το Ιράκ κατά τη δεκαετία του ‘30

Το 1948 η Κεϋλάνη ανεξαρτητοποιήθηκε από το Ηνωμένο Βασίλειο κι άλλαξε το 1972 την ονομασία της σε Σρι Λάνκα.

Εννέα χρόνια νωρίτερα (1939) το Σιάμ μετονομάστηκε σερ Βασίλειο της Ταϊλάνδης.

Βεβαίως στα τέλη της δεκαετίας του ’40 ανεξαρτητοποιήθηκαν Ινδία και Πακιστάν (το 1971 αποσχίστηκε το Μπανγκλαντές από το Πακιστάν) ενώ το 1923 ιδρύθηκε η Δημοκρατία της Τουρκίας. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε ανεξαρτητοποιηθεί πλήρως και η Αίγυπτος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Σερβία- Κόσοβο: Η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης και των Βαλκανίων

Κίνα-Ταϊβάν: Εύθραυστη ισορροπία και μόνιμα μυρίζει «μπαρούτι»

Το Μαύρο ’97: Η ταπεινωτική συνθηκολόγηση για την Ελλάδα